Ms. Nerdy Sweet Revenge (ON GOING)

Chapter 12: Apologize to her

Georguasita pronunciation : "Dyorjwasita"

Georgin's POV

Matapos ang pangyayarin'g iyon ay pinaalis ko na sila. I even shouted at my classmates that was staring at us confused. I smiled bitterly when i remember that scene.

"And it's called My Sweet Revenge by the way that's Cabernet Sauvignon french wine. It taste sweet right?"

Nakapikit siyang nilalasap ang wine.

"You're being too much!" sigaw sakin ni Kyle. Tiningnan ko siya ng blanko-ng ekspresyon.

"Talaga?" i smirked and began to laugh. Grabi naman sila ako patalaga ang too much? So kampi sila kay Zyca? Kung tingnan mo nga si Zyca nagmumukha siyang victim tapos ako ang culprit? Tang ina! Ako pa may kasalanan? Bakit ang protective ni Kyle kay Zyca? Did they even know kung bakit ko 'to ginawa? I sighed in disbelief. Yumuko muna ako bago sila tiningnan'g dalawa. Kyle is now hugging Zyca, caressing her back and telling her "it's going to be okay."

My tears is starting to blur my vison. Ni isa walang nag kampi sakin except kay Hunter pero pinigilan lang niya ko hindi siya kampi sa akin.

Tumulo ang luha ko. Ngayon lang ako umiyak sa maraming tao.

"Too much? Im being to much? Pinakita ko lang ang baho niya at sinabuyan na wine tapos sobra na? Wow! Just wow! Ako ang biktima dito hindi siya! Nag higanti lang ako,damn. Yan pa ngalang ang ginawa ko sobra na?" nag taas baba ang dibdib ko dahil ang sakit. I tried to calm myself and consecrate my energy.

"Get out of my face..." mahina kong sabi. Mukhang hindi sila aalis at tiningnan pa ako.

"I said get out of my face!" i shouted at them. Kumuyom ang mga palad ko nung iniingatan niyang hawakan si Zyca. Bumaling ako kay Hunter na nakatayo sa gilid ko na nakatingin na ngayon sakin.

"Umalis kana din. Kayo lahat kayo."

I stared at my classmates. They are confused of what happend. Muling naalala ko ang nangyari kanina. Fuck!

"Umalis na kayo! Tapos na ang palabas!" sigaw ko sa kanila. I did not look at them leaving. Umalis ako doon at pumasok sa loob. Bago pa ako makapasok someone grab my elbow.

"You have a wound." sabi niya sabay turo sa binti ko. Nakita kong dumudugo ito. Hindi ko napansin na nasugatan pala ako.Hindi naman siya masyadong malaki. I felt numb a while ago.

"Ah!" hiyaw ko ng unti unti kong naramdaman ang hapdi nito.

"I'll hel-."

"Go. Don't mind me." putol ko sa kanya at pa ika ikang naglalakad. Naramdaman kong hindi pa siya umalis kayo tinignan ko siya ulit. He look worried.

"I said go."

That scene was epic! Hindi nakakatawa kundi nakakaawa. Akala ko... Maging masaya ako pagkatapos kong gawin kay Zyca iyon. Yun pala nasaktan lang ako. Narealize ko kasing kahit anong gawin ko wala paring may mag s-stay sakin. Lahat sila iniiwan ako. May sumpa ba sakin? Bakit lahat ng tao ayaw ako? Dahil ba sa nangyari noon? But that was ages ago! And it was not my fault! Ginamit ako noon at walang alam sa mga nangyari sa panahon nayon.

Im freaking innocent that time!

People will just judge you when they see the bad side on you. They will criticize you not knowing the whole situation, worst is, you can't explain you're part because they're blinded by those lies, and in the end you can't tell them the truth and let them believe what they want to believe.