Chapter 35

441 17 0
                                    

J A Z M I N E's     POV



" hindi kayo naniniwala? It's fine, im not expecting you to believe me"




Hindi ko napigilan ang pagpatak ng luha ko, ang sakit kasi na makita sa mga mata nila na nag-aalinlangan silang maniwala sakin...




Agad namang pinunasan ni Mika ang mga luha ko..




" Jazzy, hindi sa hindi kami naniniwala sayo, nagulat lang kami sa sinabi mo"




Tumango lang ako, wala ng balak magsalita ulit dahil natatakot na baka hindi naman nila paniwalaan ang mga sasabihin ko..




" isang buwan kang nawala Jaz, at sa isang buwan na yun nakasama at nakilala namin si Angel.. kaya hindi mo kami masisisi kung  hindi ka namin magawang paniwalaan agad-------"




Naputol sa pagsasalita si Raven ng pumasok si kuya Brix.. agad akong yumakap kay kuya ng makalapit siya sakin at umiyak sa balikat niya...




" hey.. what happened?"




Hinahagod ni kuya ang likod ko dahil hindi na ako matigil sa pag iyak.. sobrang nasasaktan ako, kung alam ko lang na hindi naman pala nila ako papaniwalaan sana hinayaan ko nalang na mamatay ako dun.. sana hindi nalang ako tumakas dun..




" Jaz-----------"



Pinutol ko ang kung anong sasabihin ni Yohan dahil natatakot ako na marinig ang sasabihin niya... baka hindi ko na kayanin



" GET OUT!! ALL OF YOU!!"




Hindi ko na napigilan at napasigaw nalang ako dala ng pinaghalong sakit at galit sa lahat ng sinabi nila sakin...



" calm down.."



Pinapakalma ako ni kuya dahil nanginginig ako sa galit na nararamdaman ko,.. pagtapos ng lahat ng paghihirap ko sa bahay na yun! Pagtapos kong pilitin na makatakas dun at makabalik dito.. pagkatapos kong ipahamak si James para lang makabalik dito ganito lang ang matatanggap ko sa kanila?! hindi nga nila tinanong kung anong nangyari sakin bakit ako nagkaganito... mga tangina nila...




" i don't want to see all your fvcking faces anymore!"



Ang balak ko pagbalik ko magpapaliwanag ako at sasabihin sa kanila kung anong nangyari sakin... pero hindi na yun mahalaga ngayon dahil hindi naman nila ako papaniwalaan,




" Jazzy... were sorry, it's j------"




" let's forget each other from now on, you can all leave now"



Tinignan ko sila isa isa para ipakitang seryoso ako..pagtapos ay binalingan ko na si kuya na laglag ang panga sa mga naririnig niya galing sakin..



Hindi pa sana sila lalabas ng si kuya brix na mismo ang nagpalabas sa kanilang pito..




" ano yun jaz?"



Kaming dalawa nalang ni kuya ang nandito sa kwarto ko..




" kuya i have a favor to ask"




Wala akong lakas para ipaliwanag kay kuya ang mga nasaksihan niya sa pagitan namin nila Yohan at Mika




" what is it?"




" hanapin mo si James Garcia...alamin mo naman kung anong lagay niya kuya, siya ang tumulong sakin para makatakas"



" what?! Makatakas?!"



Umiiyak akong tumango kay kuya,



" nung araw ng kasal namin dapat ni Yohan, may dumukot sak-------"




" who the hell are they?!"




Nakikita ko sa mga mata ni kuya ang sobrang galit..



" would you believe me?"



" What the fvck is that question?! Of course i will believe you!"



Yumakap ako kaya kuya, siya nalang ang kakampi na meron ako bukod kina papa at mama..



" it was.....Angel and her mother"




Mahabang katahimikan ang namagitan sa aming dalawang magkapatid, ang akala ko hindi maniniwala si kuya sakin..




" i knew it, kaya pala nagtataka ako kung bakit sobrang bait niya sa mga kwento ni Mika.."



Ang galing, kina Mika mabait siya tapos pag sa bahay nila Demonyita siya pagdating sakin, hindi na nakakapagtaka..




" kuya please.. find James, as soon as possible and keep him safe for me"




" ok i'll go now and find that man.. and you should rest now, you're not fully recovered yet,."



Inayos niya ang pagkakahiga ko sa kama, ng masiguro ko na sa kanya na ok na ako ay umalis na siya..



Binilin ko rin sa kanya na maglagay ng body guard sa may pinto ng kwarto ko dito sa hospital at wag papasukin ang kahit sino maliban sa kanilang tatlo nila mama at papa..




Hindi ko ipagpipilitan na paniwalaan nila ako, sapat na sakin na naniwala si kuya sakin...



Wag na wag lang nila akong lalapitan ulit kapag nalaman nila ang totoo dahil masyado nila akong nasaktan sa ginawa nila para mapatawad ko sila ng agaran..

*************



The Demonic GentlemanWhere stories live. Discover now