The Demonic Gentleman

Chapter 44

J A Z M I N E's     POV

Dalawang linggo na simula ng makarating ako dito sa Chicago, hindi pa ako nakakabalik ng school dahil nung isang araw lang inasikaso ni kuya ang mga papers ko sa school... tsaka late nag start ang klase dito, second sem na ako papasok dahil matatapos palang nila ang first sem, kaya kahit hindi muna ako pumasok ay ok lang dahil tapos ko na yun sa Pilipinas...

Bumaba ako at nagpuntang kusina, nagki-crave nanaman ako ng fruit shake, kaya gagawa ako ngayon..

Iniinom ko na yung ginawa kong shake ng sumulpot nanaman si kuya dito sa kusina, napahinto pa siya ng mapatingin sa iniinom ko..

" umiinom ka parin niyan?"

" bakit? Masarap naman ah"

" tsk! Maiintindihan ko sana kung buntis ka parin kaya umiinom ka niya,"

Nakaramdam nanaman ako ng lungkot ng mabanggit ni kuya na hindi na ako buntis.. pinapaalala lang nun na pinabayaan kong mawala sakin ang anak ko...

" isa pa yan, ang bilis mong umiyak,.. ano bag nangyayari sayo?"

" hindi ko alam... nasasaktan lang siguro ako"

" bilisan mo na ang pag inom diyan sa fruit shake mo, ngayon tayo pupuntang hospital para sa check up mo"

Magpapa check up ako dahil hindi maganda ang pakiramdam ko simula ng dumating kami dito sa Chicago, hindi narin ako makakain ng maayos dahil sinisuka ko lahat ng pagkain na kinakain ko na parang ayaw tanggapin ng sikmura ko...

Gusto kong isipin na buntis ako kaya ganun pero sino bang niloko ko? Alam kong wala na ang baby ko, mahirap tanggapin pero ayuko namang lokohin ang sarili ko..

Nang matapos kong inumin ang fruit shake na ginawa ko, umalis na agad kami ni kuya papuntang hospital...

Pagtapos ng full check up ko, naghintay lang kami ng mga 30 minutes bago bumalik yung doctor dala yung results...

" the results says that you're perfectly fine and healthy,.. is that just your pregnant that's why you experience vomitting.."

" WHAT?!"

Sabay kaming napasigaw ni kuya ng marinig ang sinabi ng doctor..

" you're 8 weeks pregnant Ms.Chua"

" what the fvck?"

" but...but i lost my baby"

Hindi ko alam kung papaniwalaan ko ba ang kahibangan na ito.. nalilito na ako..

" Yes, that's what im gonna explain to you right now,.. your having a twin i guess, there is a cases that one of the twin will survive and that's what happend to you, so my advice to you is be extra careful to your baby this time, because you might loss your baby again if your not going to be careful at this moment.."

Lutang ako hanggang sa makarating sa bahay namin,.. para akong naglalakad sa ulap dahil sa mga nalaman ko,

Sa sobrang tuwa ko hindi ko napigilang umiyak, ngayon lang totally nag sink in sakin na buntis parin ako...

Nang maalala ang sinabi ng doctor dali dali  kong pinunasan ang luha ko at pinigilan kong umiyak.. hindi ako pwedeng ma-stress.. sisiguraduhin kong this time aalagaan ko ng mabuti ang anak ko,

" sasabihin mo ba kay Yohan?"

Para akong nagising sa isang masayang panaginip ng banggitin ni kuya ang pangalan ni Yohan...

" ayuko munang ipaalam sa kanya kuya, kailangan kong mag ingat sa pagbubuntis ko ngayon, tsaka ko na siguro sasabihin kapag nakapanganak na ako, i can't take the risk, makakasama si Yohan sa akin i don't want to lose my child twice"

Hindi ko naman ipagdadamot sa kanya ang anak namin, pero hindi ko pa kayang harapin ulit si Yohan sa ngayon,..

*****************