NOTHING [texting]

FİNAL

3 yıl sonra

"Mayıs."

Buluşma günü gelmişti. Eren şu an tam karşımda duruyordu. O gün onu öyle bıraktıktan sonra bir yıl neredeyse aralıksız her gün görüştük. Birbirimize söz verdik. Başkası olmayacak, unutmayacağız.
Öylece bıraktım onu ama o beni affetti.

Şimdi ise iyileştim evime döndüm. Eren'in yanına.

Karşımda gözlerini bana dikmiş bekliyordu. Önce bir adım ona yaklaştım, sonra durdum. Hala gözlerim gözlerindeyken daha da yaklaştım ve kollarımı beline sardım. O da bana sarılınca artık zaman durmuş gibiydi.

Balodan sonra geldiğimiz sahilde buluşmuştuk. Etrafımızdaki bütün balo salonları kapanmıştı. Sokak sadece bizim nefes seslerimizle doluydu. Kocaman boş sokak.

Ama şimdi bir ses..

Silah sesi..

Sonra Eren'in çığlığı..

"Mayıs!"

Göğsümün tam altında hissettiğim acıyla kendimi yere bıraktım. Eren beni tuttuğunda korku ile oda dizlerinin üzerine çökmüştü.

"Mayıs" konuşamıyordu sadece bağırıyordu. Benimse canım acıyordu. Kurşun acısı canımı çok yakıyordu ama canımı daha çok yakan bir şey vardı. Eren'in şu an hissettikleri.

Kolların arasında yığılmıştım ve yapabileceği hiçbir şey yoktu.

Bağırdı 'Ambulans çağırın' diye ama sokak boştu. Bizi duyabilecek kimse yoktu. Telefonunu çıkartıp ambulansı aradığında duyabildiklerim yarım saat sonra gelebilecekleriydi.

Bir koluyla beni tutup diğer koluyla kendi kafasına vuruyordu. Zorlanarak elimi kaldırıp elini tuttum. Konuşmak istesem de dudaklarım kilitlenmiş gibiydi. Gözlerinin önünde acı çekiyordum.

Elim kanayan yarama gittiğinde gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Acı çekmem onu da mahvediyordu ama o an anladım ki bu bizim sonumuzdu.

Ben kurtulamayacaktım o yüzden kendimi daha da çok zorladım.

"Eren" diyebildim.

Eren gözlerinden akan yaşlarla bana daha da çok yaklaştı.

"Lütfen konuşma. Lütfen beni bırakma. Zorlanma gelecekler. Seni çok seviyorum Mayıs."

"Ben de ama galiba bu sefer temelli gidiyorum."

"Hayır Mayıs lütfen." ağzımdan heceleyerek çıkan kelimeler son buluyordu.

"Özür dilerim.. Seni çok seviyorum.."

Daha fazla konuşamadım kendimi ne kadar zorlasam da olmuyordu. O yanımda bağırıyordu, acı çekiyordu ama ben ağlama bile diyemiyordum.

Yavaş yavaş gözlerim kapanmaya başladı. Duyabildiğim son birkaç şey vardı.

"Sen yıldızlardan düşen melek
Zor günümde açan çiçek
Koynumdan çok uzaktasın.."

Güçlükle ağzımı açıp "Eren" dedim. Ama devamı gelmedi.

"Seni seviyorum" diyerek başını göğsüme yasladığında anlamıştım.

Her şey bitmişti.

Onun hıçkırıkları arasında duyduğum denizin sesiydi ve sonra..

Bitti.

Ölüm bu muydu?

Etrafımdaki hiç bir sesi duymadım, artık acı hissetmiyordum.

Bitmişti.

Eren ve Mayıs'ın hikayesi bitmişti.

....

BİTTİ

GERÇEKTEN BİTTİ

Şu an çok heyecanlıyım.

Kötü son oldu evet ama bence güzel oldu.

Ağlattıysam sizi özür dilerim.

Tam anlamayıp hala devam bekleyenler için üzülerek söylüyorum Mayıs ölüyor. Burda kitap bitiyor.

Özel bölümlerle yine karşınızda olurum

"Eren ve Mayıs'ın hikayesi bitti."