NOTHING [texting]

Özel Bölüm

OKUMADAN GEÇME

Özel bölüm ile karşınızdayım. Bakalım neler olmuş, neler olacak. Eren günlük yazmaya başladı. Nedenini falan her şeyi bölümde anlayacaksınız. O günlükten bir gün. Günü de anlayacaksınız. Şimdilik günlük olduğunu anlayın diye söyledim. İyi okumalar..

Yukardaki şarkı ile dinleyebilirsiniz.

Beni instagramdan takip etmeyi unutmayın
@romeogel1 adıyla.
.....

Yine istemeyerek geldim yazmaya. Anneme söz verdiğim için bugün de yazıyorum. Acaba ne kadar süre yazmaya devam edebilirim?

İki yıl geçti.

O geceden, onu kurtaramadığım geceden bu yana iki yıl geçti. Oracıkta kucağımda hayata gözlerini yumduktan sonra iki yıl geçti.

Unuttum mu? Hayır.

Acım da hafiflemedi.. Her an yanında olmak istediğim kişi artık yok. Hiç bir şekilde bir daha geri dönmeyecek. Diyorum içimden, keşke onun yerine ben ölseydim diye. Ama ne çare. Hiç bir şey onu geri getirmiyor. Bugün ölüm yıldönümü. Sabahtan beri mezarının başındaydım. Yeni geldim eve. Anlattım ona onsuz neler yaptığımı, sanki her gün gelip anlatmıyormuşum gibi, sanki duyabilecekmiş gibi.

Geçti bir şekilde günler. Onsuz geçti, geçecek. Hayatıma devam ediyorum, sonuçta nefes alabiliyorum hala değil mi?

Peki nefes almak, yaşamak anlamına mı geliyor?

Özledim. Onu çok özledim. Her gün gibi, her anım gibi yine onu istiyorum. Ne yapabilirim geçmesi için acımın?

Ece ve Kerem yanımda oturuyor şu an. Ece'nin yüzüne bakınca ağladığını görüyorum. Ne zamandır böyle acaba çünkü gözleri şişmiş. O da çok üzülüyor. Herkes üzülüyor ama başkalarının dayanağı var. Ece Kerem ile mutlu olabiliyor. Kerem Ece ile.

Ama ben tekim.

Acımı yine onunla paylaşmak istiyorum.

Her gün yazdığım gibi yine anlatıcam. Unutmamak için.

Kazaydı her şey. Sadece bir kaza onun benden ayrılmasına sebep oldu. Daha 18'ine yeni basmış bir çocuk, elinde silah neden var, kim ona verdi bilmiyorum. İşin o kısmıyla hiç ilgilenmedim. İşte o çocuk vurdu onu.

Mayıs'ı..

Bir kaza ölümüme sebep oldu, gitti, artık yok.

Birazdan annem gelicek. O da üzülüyor. Ceren de. Hiç bir zaman yanımda bu konuyu açmıyorlar. Kimse açmıyor. Sanki hiç bir şey olmamış gibi konuşulmuyor acılarımız ama her zaman bir şey var.
Bir karanlık hakim hayatımıza. Artık beraber oturup eğlenmiyor kimse. Ne kadar böyle gidecek? Hiç mutlu olamayacak mıyız? Kendim için istemesem bile Kerem ve Ece mutlu olamayacak mı? Ne yapılabilirdi? Nasıl aklımızdan çıkarabilirdik? İstiyor muyduk?

Mayıs'ı unutmak istiyor muyduk?

Hayır.

Asla unutulmayı haketmiyor. Devam etmemiz gerekiyor. Eminim mutlu olmamızı isterdi. Mayıs buydu. Herkesi kendine bağlamıştı bir anda, sonra gitmişti, yine bir anda. Gitmişti ama burda olsaydı bizim mutlu olmamızı her şeyden çok isterdi. Benim olmamı..

Ama bilirdi de.. Onsuz mutlu olamayacağımı.

Asla yapmayacağım bir başka şey de, başkasını bulmak. Söylemişlerdi bunu bana. 'Sen hayatına devam et, mutlu ol, birini bul. Mayıs da yalnız kalmanı istemezdi.' Ama olmazdı. Mayıs istese bile ben ondan başkasıyla olamazdım. Bu böyle de gidecekti. Hayatımın sonunda kadar..

........

Eveet birinci özel bölüm bitti.

Birinci diyorum çünkü ikincisi de olacak. Ve o bu kadar mutsuz olmayacak.

Bekleyinnn

Yine böyle Eren günlüğüne yazacak.

Mayıs'ın ölümü de çok sorulan sorular arasındaydı. Açıkladım da. Eren açıkladı yani.

İste bir kaza olmuş. Ailesinden aldığı silahla kaçan bir çocuk Mayıs'ı vurmuştu. Sonra mahkeme, hapis falan diye suçlu ait olduğu yeri bulmuştu. Azcık o çocuğa da üzüldüm.

Ama her neyse dediğim gibi bir sonraki özel bölüm daha mutlu olacak.

.......