Enchanted Academy (Blood Academy)

Chapter 04: Academy

Karina's POV

"Kasi ako ang titikim sayo..."

Napanganga ako sa sinabi niya. Tumawa ito ng pagkalakas lakas at saka tumayo.

"Such a cute face for a strange woman," tawa parinito ng tawa habang naglalakad paalis.

Wait.. ang ibig niya bang sabihin ay bawal maging cute ang isang babaeng tulad ko?! How dare him! Eh, siya nga g-gwapo nga, h-hot... Damn it! Ayaw mang amin ng kalooban ko pero totoo naman eh! He is perfect, but his attitude is rude! Hindi manlang nagsorry sa ginawa niya sakin. Look! Ang sakit na ngayon ng pwet ko!

"Don't mind him," napatingin ako kay Von na nasa tabi ko parin "can you walk?"

Buti pa si Von, gentleman. Hindi tulad ng ISA!

"Y-yes, I can," sagot ko. Tinulungan niya akong tumayo sa pagkakaupo. Hindi ko parin maitatanggi na masakit pa din ng pwetan ko pero... Wala akong magagawa. Nangyari na ang hindi dapat nangyari. Damn it!

-------

Nakaupo ako ngayon sa kama ko at nakasandal sa head board nito. Nakakabored naman dito sa loob ng kwarto. Gusto kong lumabas kaso ang creepy naman ng mga contact lens nila or should I say 'change color lens'?

"Ano ang iniisip mo?" Napapitlag ako ng biglang sumulpot si Von sa pintuan.

"W-wala! Iniisip ko lang yung babaeng tinawag mong, Quisha? Nung unang beses akong magising," I lied. Ayoko kasing aminin na lagi kong pinaplano kung paano umalis dito. Like he said there's no way out of this hell.

"Oh, si Quisha?" Tumango ako "she is my best friend too. I met her when Zephanie left.

"Oo, nga pala. Ituloy mo na yung kwento niyo ni Zephanie. Hindi mo tinapos kagabi eh."

Napatingin ito sa mesa kung nasan ang tray na may lamang pagkain. Hindi ko pa ito nagagalaw since ng makabalik kami. Nawalang kasi ako ng gana eh.

"You didn't eat a thing?" Tanong niya habang nakakunot ang noo'ng nakatingin. Hindi ba obvious?

"Tsk, tsk," disappointed niyang sabi habang umiiling iling "you need to eat. Kailangan mo ng lakas para makalabas sa impyernong ito."

"Paano ako makakalabas kung walang daang palabas? Tapos ano yung mga nasa mata nila? May change color lens? Ang awesome ah! Nagiiba yung kulay tapos—"

"Hindi ka dapat mamangha sakanila, Karina," he cut me off.

"Why not?" Tanong ko. Hindi ko na kaya! Masyado silang mahirap intindihin! Ang hirap bumuo ng puzzle na nawawala ang parte nito isa pa kung may taong nahbabanta sa buhay mo. Paano mo pa matatapos yung puzzle? If you losen up your time?

Huminga ito ng malalim "the more you know, the more who will interested to taste you," aniya "hindi sa lahat ng oras ay nasa tabi mo ako para iligtas ka. Katulad ng nangyari kanina. Matigas pa naman ang ulo mo."

So maraming manyakis dito?

"Sorry, but Karina Vergara, ay hindi susunod sa mga utos o hindi hahayaang mapapatalo nalang," ani ko habang naka pameywang "except if it needed." I whispered.

"It needed, Karina. You need to get out of this hell safety. But your too hard-headed." Aba! Tinignan ko siya ng masama.

"Really? Hard-headed?" Wala pang nakapag sabi saakin na matigas ang ulo ko. He is the first person who told me that!