black wings

° 6

*

Song: The Truth Untold by BTS

Şaşkın bakışlar, gökyüzündeki mavi buluttaydı. Puslu görüntüler yavaşça ortaya çıkmıştı.

Neon en önde yürüyordu. Arkasında, yedi kişiyi omuzlarında taşıyan adamları vardı.

Yürüdüler, yürüdüler ve depoya benzeyen yere geldiler. Neon parmaklarını oynatarak deponun kapısını açtı ve adamlarının omuzlarındaki bedenlerle içeri girmelerini izledi.

Ardından gökyüzüne baktı,böyle bakınca Taehyung'la göz göze gelmişti. "Ayağıma geleceksin Kim. Aileni kurtarmak istiyorsan ayağıma geleceksin." Ve mavi bulut toza dönüşüp yok oldu.

Jisoo bir anda yere çöktü. Irene onu tutunca Taehyung ne yapacağını bilemedi. "İyi misin?" diyebildi en sonunda. Jisoo başını salladı ve Irene'in yardımıyla ayağa kalktı.

"Bu biraz zor olacak ve biraz da zaman alacak ama gittikleri o yeri öğrenebilirim. Ama,bu düşük bir ihtimal."

"Her türlü ihtimale ihtiyacım var. Ne olursa olsun her şeyi deneyeceğim. Onları bir an önce bulmam gerek."

×××

Tzuyu,yatağında uzanmış tavanı inceliyordu. Aklında bir haftadır Taehyung vardı.

Bu bir hafta içinde onunla pek çok yerde karşılaşmıştı ve sürekli onu izlemişti. Artık ondan resmen hoşlanıyordu.

"Ne yapacağım?" dedi kendi kendine ve ayaklarını yere sürttü. Hayatında yeterince dert yokmuş gibi bir de gidip birinden hoşlanmıştı.

Ve artık,Taehyung'dan hoşlandığını kızlar da biliyordu. Bir haftadır onunla dalga geçip eğleniyorlardı.

Nayeon,elindeki kitabı incelemeyi bıraktı ve sıkıntıyla arkasına yaslandı. "Bu kitapta da hiçbir şey yok."

"Gerçekten yoruldum artık." dedi Momo öfkeyle. "Bu lanetin bir çözümü olmalı."

O anda Mina şiddetle öksürmeye başladı. Momo kaşlarını çattı ve yavaşça sırtına vurdu. "İyi misin, ne oldu?"

Mina deli gibi öksürüyordu. Herkes endişeyle başına toplandı. Mina güçlü bir şekilde yumruğuna öksürünce eli kana bulandı.

Hepsi şokla birbirlerine baktı. "Lanet daha da kötüye gidiyor." dedi Jeongyeon. "Daha da hızlı olmamız gerek. Neon denen adamı bulmalıyız."

×××

Taehyung büyü dükkanında saatlerdir o depoyla ilgili bir şeyler arıyordu. Başı ağrıyordu ve gözleri acıyordu.

"Tanrım... Artık bir şeyler bulayım." Başka bir kitabı daha açtı ve sayfaları karıştırmaya başladı.

Telefonu çalmaya başladığında sıkıntıyla iç çekti ve arayan kişiye baktı. Mark arıyordu.

"Efendim?"

"Neredesin? Başımız dertte."

"Dükkandayım, ne oldu?"

"Müdür bizi yakaladı. Hepimizi odasına çağırıyor. Çabuk ol!"

"Kahretsin,geliyorum." Eşyalarını aldı ve aceleyle okula ışınlandı. Kendini okulun kapısının önünde bulunca öksürdü ve koşarak ikinci kata, müdürün odasına geldi.

Irene ve Mark onu bekliyordu. Nefes nefese kalmıştı. "Sorun ne?"

Irene cevap verdi: "Dün gece okuldan çıktığımızı öğrenmiş. Sanırım bize ceza verecek."