Bizden başka kimsenin olmadığı dar sokakta el ele yürürken,kafasını bana doğru çevirip durdu.
''Fotoğraf çekilelim.''
Onunla aynı karede olacağımı bilmek bile ruhumu dinlendirmeye yetiyordu,bu yaşadığımız güzel geceyi ölümsüzleştirmekten daha harika bir şey varsa o da Uras'tı.
Fotoğraf çekilerek bir sokak daha geçtikten sonra evimin olduğu caddeye girmiştik.
Evin önüne geldiğimizde,uykudan gözlerim kapanıyordu.
Uras'la aramdaki kısa mesafeyi kapatıp gözlerinin içine baktım,bir umut tekrar öpmesini bekledim ama öyle olmadı.Her zaman her istediğim olmuyordu maalesef.
Elimi sallayarak ''İyi geceler Uras,görüşürüz.'' dedim.
''Bay bay.'' dedi ve apartmanın içine girmemi bekledi.
Arkadaşıma kapıyı açması için mesaj attım,kapıyı açtığı gibi de içeriye girip baya yorgun olduğumu söyleyerek evime çıkıp kendimi yatağıma bıraktım.
**********
Sabah gözlerimi açınca direkt Uras mesaj atmıştır diye düşünerek telefonuma sarıldım ama mesaj yoktu.
Uyuyor muydu?
Onu uyurken görmek öyle çok istiyordum ki,sessizce yüzünün tüm kusursuzluğunu izlemek,kokusunu içime çekip o güzel saçlarıyla oynamak çok istiyordum.
Günaydın demek için sohbet bölümüne girip adına tıkladım ama yine hayallerim suya düşmüştü.
Güzel Şansım
Son Görülme (11.11)
Her hevesle konuşmak istediğimde neden böyle olduğunu anlayamıyordum.Saniyeler önce çevrimdışı olmuştu.Moralimi bozmamaya çalışarak yazmaya başladım.
.:Güüüüünaaayyddııınnnn
(11.12)
Güzel Şansım: Günaydın
(11.15)
.: Napıyosunn
(11.15)
Güzel Şansım: Hiç öyle
(11.15)
Güzel Şansım: Sen
(11.16)
.: Uzanıyorum bende
(11.16)
Güzel Şansım: Hımm
(11.18)
.: Eee
(11.18)
Güzel Şansım: Eesi yok,biraz işim var sonra konuşuruz
(11.18)
.: Peki tamam
(11.20)
Ne olmuştu birden? Dün geceden sonra çoğu şeyin değişeceğini düşünmüştüm.Sürekli düşündüğüm şeylerin yanlış olması beynimi çok yoruyordu.
Aradan saatler geçmesine rağmen mesaj atmamıştı,kafamı biraz dağıtmak için film izleyeceğim sırada kapı çaldı.Evime alt katta oturan arkadaşımdan başka kimse gelmiyordu ve bu aralar kimseyle muhabbet edemeyecek kadar karışık duygular içerisindeydim.Kalkıp sıkıntılı bir nefes vererek kapıyı açtım.
Ama!
AÇMAMLA KAPATMAM BİR OLDU!
Kapıdaki kişiyi doğru mu görmüştüm yoksa çok düşünmekten hayalini kapımda mı görüyordum?
''Aç hadi Elis gördüm artık.''
Üstümdeki şortlu geceliğimden bahsediyordu,bir anda nasıl gelmişti aklım almıyordu ki.
Kapıyı açıp gözlerimi kapatarak
''Geçebilirsin,Uras çok utanıyorum.''
''Utanacağın bir şey yok merak etme ilk şortlu gördüğüm kız değilsin.''
İçimden sinirlerime hakim olmaya çalışıyordum,yüzümü asarak oturma odasına geçip bağdaş kurdum,o da çoktan oturmuş beni izliyordu.
''Gel bakalım,sana bir sürprizim var.''
Doğru duyuyordum değil mi?
URAS'IN BANA SÜRPRİZİ Mİ VARDDIII?
Ona doğru yakınlaşıp ne yaptığını anlamaya çalışırken arkasından bir zarf çıkartıp ellerime uzattı.
''Uras!''
dediğim sırada gözümden yaşlar süzülüyordu,mutluluktan ağlamanın ne demek olduğunu da artık onun sayesinde biliyordum.
Beraber çekildiğimiz tüm fotoğrafları çıkartmış ve zarfa koymuştu.İncelediğim sırada fotoğrafların arkasında yazan yazılar dikkatimi çekince hemen çevirip okumaya başladım.
''Ellerinden tutmak en güzel şey benim için.''
''En güzel iyi'kilerim olacaksın.''
''Sende gördüğümü görecekler diye ödüm kopuyor.''
''Yaşadığım sürece içimde kalacak sevgin.''
''Gözlerime bakarken gözlerinin içi gülüyordu,nasıl sevmezdim?''
Gözyaşlarımı silip,sımsıkı sarıldım.
''İyi ki varsın Uras,iyi ki.''
