Beraber geçirdiğimiz her zaman ikimiz içinde çok değerli olmuştu.Ankara güzeldi,birde onunla olduğum için hiç olamayacağı kadar güzeldi.
Baktığım her manzara da onu da görüyordum,hava hiç düşünemeyeceğim kadar soğuktu ve sürekli dipdibe yürüyorduk,Ankara'nın ayazında sığındığım tek beden olması,onun güzel yüzü ve huzur veren kokusu bana sahip olacabileceğim en güzel şeyin Uras olduğunu tekrar tekrar hatırlatıyor gibiydi.
Dönme vaktimiz geldiğinde hüzün dolmuştu içim,ama hiçbir zaman yaşadığımız bu güzel günleri unutmayacaktım.Her ne olursa olsun onu aklımdan çıkarmayacaktım.
Çantamdan onun için yazdığım mektupları çıkartıp eline uzattım.Gülerek bana baktı,tepkilerini ölçebilmek için gözlerimi bir saniye bile üzerinden ayırmamaya dikkat ediyordum.Mektupları aldı ve açıp okumaya başladı.
