Capturing The Sun

Chapter four

"AH YES 'pa. Sya ang girlfriend ko."

"Bakit mo sinabing girlfriend mo ako eh hindi naman talaga tayo magkakilala?" Inis na tanong ko sa kanya habang ipinagmamaneho ako nito pauwi.

Hinatid lang nito sa bahay nila ang papa nya at nagkaroon pa ng munting salo-salo sa bahay nila kanina.

"Hmm?"

"Bakit mo sinabing girlfriend mo ako?"

"Kasi kailangan," maikling sagot nito na nakapagpaawang ng bibig ko.

"Ano bang trip mo?" Inis na saad ko rito. Itinigil naman nito ang kotse sa isang tabi saka humarap sakin. Bumuntong hininga muna ito bago nagsalita.

"Okay I'll tell you now. My girlfriend, Ivonne broke up with me noong tanghali bago tayo nagkita."

"So? Anong kinalaman ko don?"

"Aish... You won't understand. I pressume," humarap ito sa manibela at hinampas iyon dala siguro ng pagkainis. Nakaramdam naman ako ng awa at guilt.

"Tell me. Baka sakaling maintindihan ko," I said instead in a calm voice.

"Si papa na lang ang nagtitiwala sakin. At ayokong pati sya ay ma-disappoint sakin. Gusto na nyang magka-asawa ako para may kapares daw ako sa paghandle ng business nya kapag ipinasa nya na ito sakin. At dahil break na kami ni Ivonne, I'm sure he will be disappointed. Kaya kinailangan ko ng magpapanggap para may maiharap ako sa kanya."

"Pakiramdam ko ang sama-sama kong tao. I'm using other people just to favor me? Such a shame, right?" He whispered to his self, flashing a wry smile.

So he's the black sheep in his family?

"Sorry kung dinamay pa kita sa prob---"

"I'll help," I said, cutting his words. Dahan-dahan naman itong napalingon sa akin.

"Talaga? I mean... No. Ayokong madamay ka pa."

"I insist. You saved my future. So I'll save you, too. I'm just repaying, if you know what I mean?" Ngumiti ito sa akin. His smile makes me smile also.

"So you're saying you are willing to pretend as my girlfriend?"

I shrugged my shoulders, "If that's the way to save you, then I agree. So what we're going to do?"

"Let's know each other first."

"So what's your name again?" I asked.

"Willehm. Call me Wil. Yun kasi ang tawag sakin ng mga kaibigan ko."

"Ah alam mo naman na pangalan ko. I'm 24 years old. An architect."

"25. Animator and band vocalist." Bahagya namang napa-awang ang bibig ko. "Whoah! A band vocalist? That's cool!" I commented.

"You like music, too?" Napatango-tango naman ako. "Super! That makes my day. Especially kapag nagtatrabaho ako, I always plugged my earphones in my ears. And a day without music is like a day without foods," natutuwang sagot ko.

"A day without foods? Ibig sabihin matakaw ka pala," tumawa naman kaming dalawa.

"I guess mabilis tayong magkakasundo," he laughed. His laughs made me feel something. He's a good looking man, I can tell.

Bagsak ang itim na may pagkabrown ang buhok nito. His smiley dark brown eyes make him look more gentle and a jolly person. Pinkish ang mga labi nito at may katangusan rin ang ilong.

Masayahin sya at sa tingin ko ay mapagkakatiwalaan. Marami na siguro syang naging girlfriend knowing that he's a band vocalist. Parang gusto ko tuloy marinig itong kumanta. Pero saka na.