Capturing The Sun

Chapter seven

Willehm's Point of View

AGAD dinala sa emergency room si Gabby nang makarating ang ambulansya sa hospital. Mabilis naman ang naging proseso sa pag-aayos ng sugat nito kaya nailipat na rin sya agad sa private room. Tumawag na rin ako sa mga pulis para maimbistigahan agad ang nangyari.

I'm currently waiting the doctor's announcement outside her room. Napasandal ako sa kinauupuan habang naghihintay.

If only if I insisted to pick her up. If only if I was there to save her. Kung mas maaga lang sana akong dumating, hindi ito mangyayari sa kanya. It's all my fault. I put her life in danger.

I can't help but to blame my self. Napahilamos na lang ako sa aking mukha nang lumabas ang doktor. Agad akong tumayo.

"Doc, ano pong lagay nya?" tanong ko rito. Hindi mapakali ang puso ko dala ng sobrang pangamba at pag-aalala.

"You are her...?"

"Boyfriend nya po," diretsong sagot ko.

"There's a good and bad news..." Kalmadong saad nito. "Good news po muna," request ko.

"The good news is umo-okay naman ang lagay nya. Siguro maya-maya ay magigising na sya. 'wag mo muna sya pagalawin masyado hangga't hindi pa tuluyang gumagaling ang sugat nya." Napatango-tango naman ako. That was a relief.

"What about the bad news, doc?" Sandali akong tinitigan ng doktor bago nagsalita. Sa ginawa nya ay lalo akong nakaramdam ng kaba.

"Habang isinasara namin ang sugat nya, we've noticed her reproductive part was bleeding. Inalam namin kung bakit and then we found out that her cervix was broken. I think she was raped," may simpatya ang mga mata nitong nakatitig sa akin. Hindi naman agad ako nakaimik.

"S-salamat po," tinapik-tapik ako ng doctor sa balikat, "Tawagin mo agad ako kapag nagising na sya," sabi pa nito saka umalis. Tulalang pumasok ako sa loob ng kwarto.

I saw her silently sleeping on the white hospital bed, who look so ill cause of the bruises that are visible on her face and arms.

Umupo ako sa upuang katabi ng kama nito.

I think she was raped.

A-ayokong ma-rape, Wil. Ayoko

I held her hand as a tear fell on my cheek. "I'm sorry... I'm very sorry..." I whispered between my sobs, gently kissing the back of her hand.

Kasalanan ko ito. I promised to protect her but I failed. For several times I've saved Tim from rapists before, bakit ngayon pa ako sumablay kay Gabby?

Wala na akong magagawa pa. "Hindi ko naman kayang bumalik sa nakaraan para iligtas ka. Sana hindi nangyari sa'yo 'to," I whispered. I really feel guilty right now. Staring at her painful marks crushes my heart. Making me realize that I am really a disappointment.

"Oh my gosh..." Agad kong pinahid ang mga luha ko gamit ang likod ng palad saka nilingon si Xhiara. Ah oo nga pala, tinawagan ko rin sya kanina nang makarating kami sa hospital. Labis rin ang pagkagulat nya nang sabihin kong nasa hospital si Gabby so she insisted na pumunta rito.

"W-what happened to her?" I could feel the melancholy on her tone as she woefully stared at Gabby's unconscious body.

I heaved a deep breath as I told her everything I only know. Including what I am feeling right now. "Shh... Hindi mo naman kasalanan yung nangyari eh," she comforted.

"Hindi naman ikaw yung nang-rape at sumaksak sa kanya diba? So stop blaming yourself," she added.

Kahit sabihin nyang huwag, hindi ko pa rin mapipigilan na sisihin ang sarili ko.