Arrange Marriage

Chapter 15

Sapphire's POV

Parehas kaming napatingin ni Austin sa babaeng nagsalita. Tinignan ko siya. Nakasuot siya ng fitted na cocktail dress at kulay pula iyon. Halatang anak mayaman. Maganda din siya at maputi. Lalo lang talagang humubog ang katawan niya dahil sa suot niya.

"Do you know her?" Nagtatakhang bulong ko kay Austin.

Mabilis naman siyang umiling. "No."

"Still remember me?" She said seductively.  My forehead turns into a perplexed.

"Who the fuck are you?" Seryosong tanong ni Austin doon sa babae na nakatayo pa rin sa harapan namin.

"Oh, I'm sorry I forgot to introduce myself. By the way, I'm Scarlet." She said while plastering a sweet smile on her lips. She offered her hand to Austin but Austin chose to refused it.

Naa-awkward-an ako. Unang-una hindi naman namin kilala 'to. Bigla-bigla na lang sumulpot.

"Ahm, hi? I'm Sapphire." I gave her a sweet smile trying to remove the awkwardness. Napatingin naman siya sa akin at matamis din akong nginitian.

"Oh, hi there, I'm sorry I didn't noticed you." Nakangiti pa ring sagot niya.

"Can you please get out of here?" Irritated plastered on Austin's face. I don't know why he feels irritated towards Scarlet. I wonder if the two of them are knew each other. But like Austin said, he didn't know Scarlet.

"Someone's grumpy here. I'm sorry, I need to go na rin. See you when I see you." Nakangiting paalam niya pa. I caught her eye winked at Austin after what she said.

"Do you know her?" I asked worriedly. He looked at me then shooked his head.

"Huwag mo na siyang pansinin. Ni hindi ko rin siya kilala." Kalmado ngunit seryosong sagot niya. Tumango na lang ako at pinagpatuloy ang pagkain naming dalawa. Hindi ko siya nakilala sa nangyari kanina.

"Tingin mo hanggang kailan tayo magi-stay dito?" Tanong ko maya-maya. Trying to divert the topic.

"Gusto mo na bang umuwi?" Ngayon, kalmado na ang mukha niya. Hindi katulad kanina na iritable siya. Bigla na lang din kasi sumulpot yung Scarlet tapos binati pa si Austin. Weird.

"Maulan pa e." As if on cue, bigla na namang kumulog nang malakas. Ang kaninang kalmadong mukha ay napalitan ng takot. "Pfft-"

"Don't laugh." Biglang seryosong usal niya.

"I'm sorry. Hindi kaya hanapin tayo sa bahay?" Tanong ko sa kan'ya. Baka kasi nag aalala na si Yaya at sabihin niya pa kila dad.

"Text mo na lang si Yaya. Sabihin mo na stranded tayo dahil sa bagyo." Sagot niya. Tumango na lang ako at kinuha ang cellphone sa bulsa ng pajama ko. Agad ko namang ni-text yung sinabi ni Austin.

"Come on, balik na tayo. Baka tamaan ka ng kidlat." Pigil ang tawang gustong kumawala sa labi ko.

"Shut up." Galit na sabi niya. Tinaas ni Austin yung kamay niya, probably calling the attention of waiter. Nang makalapit ay hiningi niya yung bill at agad na binayaran.

Inalalayan niya akong makaalis sa pagkakaupo.

"Thanks." I said in a nice way. Habang naglalakad hindi nakaalis sa paningin ko kung paano tignan ng mga babae si Austin. Hindi niya naman alam iyon o sadyang hindi niya lang pinapansin? Seryoso lang siya habang nakatingin sa dinaraanan.

Nang makasakay kami sa elevator, tahimik lang kami. Gusto ko mang itanong sa kan'ya yung kanina kaso naisip kong huwag na lang. Nakalabas kami at agad dumiretso roon sa kwarto namin. Hindi pa man ako nakakaupo ay biglang tumunog yung cellphone ko. Agad ko iyong kinuha at tinignan ang screen name. Si Yaya.