YABAN GÜLÜ

27. BÖLÜM

Herkese merhabalar efendim :) Upuzun bir aradan sonra sizlere geri dönmenin verdiği o heyecanlayım. Normal bir ara değildi bu yaklaşık 30 gün kadar bir süre ki bana hala düşünen değerli okuyucalarım sürekli yazdıkları mesajlarla beni mutlu ettiler :) Finallerim, vizelerim derken de sürekli olarak değişen hayatım yazı hayatımı tamamen altüst etti. Bununla nasıl uğraşıcağım bilemiyorum ama en fazla 5 gün içersin de yeni bir bölüm gelecek. Yarına kadar da inşallah Eyvah Benim Sevgilim Bir Mafya gelecek :) Sizleri deli gibi özledim, umarım beğenirsiniz :) Vote ve yorumlarınız benim için çok önemli. Bu bölüm toplam 25 sayfa sürdü. İyi okumalar :)

Her gün yüzlerce insan böyle bir teklif alıyordu. Benimle evlenir misin? Bir kadın için dünyasında ki dönüm noktası, bir adam için yeni bir sorumluluk yeni bir hayat. Her ikisi için hep yeni bir serüven. Ama şunu da biliyordu Gül, bu kadar güzel bir teklifi kimse ona sunamazdı. Yalnızca sevdiği mavi gözlü adam. Azat kızın titreyen ellerini daha sıkı kavradı. Onları yavaşça okşarken ısıtmayı amaçlar gibiydi. Şimdi bitmemesi gerekiyordu. Bu kadar hazırken olmazdı. Gül ona umutla bakan adama ne diyeceğini belemedi. Soğuk kalın montun içinden sızsa da o soğuğu hissetmiyordu. Azat’ın elleri onu ısıtmakla kalmıyor bir yangın gibi bedenini de tutuşturuyordu.

“A-zat bu ç-ok ani old-u-“

“Ama oldu! Bir kere düşünme Gül, bizden başka kimseyi düşünme..”

Gül adamın gözlerine baktı. Her bakışında kendi yansımasını görüyordu. Bu nedensiz bir şekilde hoşuna gidiyordu. Ona doğrudan dokunuyor gibi hissetmek. Adam kızın ne düşündüğünü tahmin etmede zorlandı. Zaten Gülü hiçbir zaman anlamamıştı. Anlayamayacaktı da..

“Bu delilik biliyorsun değil mi?” Gül’ün sesi rüzgar da dağılmadan önce adamın kulağına ulaştı. Azat’ın dudaklarında şahane bir gülümseme meydana geldi.

“Deli olmak suç değil yaban gülü..”

“B-en, bunu hiç beklemiyordum. Bu-“

“Evet yada hayır.” Dedi Adam ısrarla. Gül dudaklarına yavaşça dişlerini geçirdi. kızın bu davranışıyla adamın nefesi heyecandan kesildi. Kızın kararsız bakan gözlerinde aniden bir ışık gördü.

“Pek-i kim şahit olacak?”

Azat hiçbir şeyi düşünmedi, yaptığı tek şey gülümsemek ve rahat bir nefesti. Gülü kucakladığını anca onun kokusunu genzinde hissedince fark etti. Gül kollarını adamın boynuna dolarken melodik bir kahkaha attı. Azat kızı sıkıca kendi bedenine çekerken ondan bir daha asla kopmak istemedi. Hiçbir zaman..

“Kabul ediyorsun yani!” Dedi kızdan uzaklaşmadan. Gül başını salladı.

“Eve-t bu bir çılgınlık ama evet. Kabul ediyorum. Seninle şimdi evlenirim Azat Beyzade.”

Adam kızdan kopmadan önce dudaklarına bir buse kondurdu. Gül ellerini adamın kemikli yüzüne geçirirken gülümsedi.

“Seni hep seviyor olacağım..”         

“Bende..”

….

Dicle eline düşen bir yaprağa üzülerek baktı. Sonbaharı oldu olası sevmezdi. Zaten kurak olan Mardin, sonbaharda evinden zorla koparılmış bir insana dönüşür, insanı bunaltırdı havası.

“Sonbahar geliyor.” Dedi üzüntüyle. Boran ağa kıza bakıp gülümsedi.

“Niye üzülüyorsun balca. Gönlümden yeşil bir yaprak gibi kopmaktan mı korkuyorsun?”

Dicle dudaklarında oluşan gülümsemeyle adama döndü.

“Kopartabilir misin beni? Hiç acımadan?”