VANİLYA ÇİÇEĞİ

🥀 Barış Tekin 🥀

Uçurumun kenarında uzun süre vakit geçirdikten sonra geç vakitte eve döndüm. Arabamı garaja çekip villadan içeri girdim.

Basamakları yavaş yavaş çıkıp odama girdim. Üstümü bile değiştirmeden yatağa öylece bıraktım kendimi.

Ertesi sabah uyandığımda kendimi hala da yorgun hissediyordum. Banyoya gidip elimi yüzümü yıkadıktan sonra ılık bir duşun altına girdim.

Ilık su vücudumdan aşağıya akarken başımı duvara yaslayıp öylece kaldım bir süre.

Yıldız' a onları anlattığım da geçmiş hikayemin ilk gün ki gibi taze kaldığını anlamama neden olmuştu.

Hâlâ da ihanetin acısını, kardeşim dediğim kişinin sırtımdan bıçaklamasını, sevdiğim kadının aslında beni sevmeyipte hedefine ulaşmak için basamak olarak kullanması taptaze bir şekilde duruyordu.

Belime havlumu sarıp saçımı da havlu ile kurulayarak banyodan çıktım. Üzerime giymek için kıyafet odasına girdim. Dolaptan siyah ipek gömleğimi, siyah kumaş pantolanumu ve siyah ceketimi çıkartıp giydim. Çekmeceyi açıp kol düğmelerimi,saatimi,kemerimi alıp çekmeceyi kapattım. Son olarak da kravatı bağlayıp portakal çiçeği ve amber kokulu parfümü de sıkıp kıyafet odamdan çıktım.

Basamaklardan aşağıya inerken amcam olarak tabir ettiğim ama aslında amcam olmayan kişiyi gördüm. Barış Tekin'i.

Babam trafik kazasında hayatını kaybettikten sonra Barış amcam anneme çok destek olmuş ve böylelikle holdingde hisseye sahip olup ben ve annemden sonra en yetkili kişi konumuna gelmişti.

Nedense Barış amcamı ilk gördüğüm günden beri sevmiyordum. Sırf annem ona amca dememi istediği için ona amca diyordum. Ona amca dememden onunda rahatsız olduğundan emindim. Ne zaman ona amca desem yüzü düşüyordu ve bana karşı hep soğuk bir tavır sergiliyordu.

Basamaklardan aşağıya inip ;

- Günaydın Barış Amca. Dedim sade, soğuk bir tavırla.

Oda aynı şekilde yanıt verip ;

- Sana da günaydın Ateş.

Yemek masasına yönelirken yolda Melek' le karşılaştım.

- Melek, annem kalktı mı ?

- Evet Ateş Bey kalktı. Sizi yemek masasında bekliyor.

Ben önde Barış Amcam arkada yemek masasına geldik.

- Günaydın Nevin Sultan. Deyip annemin yanağına hafif bir buse kondurdum.

Annem hafif bir tebessüm ettikten sonra ;

- Sana da günaydın Ateş.

Kahvaltı masasındaki baş köşeye oturduktan sonra Barış amcam da annemin karşısına oturdu.

Kahvaltı etmeye başlarken ;

- Ateş, dün gece eve çok geç döndün. Seni çok merak ettim. Bir sorun mu var ?

Annemin pamuk gibi yumuşak ellerini tutup, siyah üstüne hafif kırlar düşmüş ipek saçlarını okşadım.

- Merak etme Nevin Sultan. Herhangi bir sorunum yok. Sadece kafamı dağıtmak için dışarıda vakit geçirdim biraz.

- Ateş lütfen bir daha geç kalacağın zaman bana haber ver. Çok merak ediyorum seni.

Annemin siyah küçük gözleri hafif sulanınca ;

- Tamam Nevin Sultan. Bir dahakine mutlaka haber vereceğim sana.

Annem babamı trafik kazasından kaybettiğinden beri beni çok merak eder olmuştu. Başıma bir şey gelip de beni de kaybetmekten çok korkuyordu.