VANİLYA ÇİÇEĞİ

🥀 Arkadaş 🥀

En büyük servet nedir bu hayatta ?

Para mı ? Şöhret mi ? Yoksa her şeye sahip olmak mı ?

Bence hiçbiri değil .

Bu hayatta en büyük servet arkadaştır , dosttur.

Eğer gerçekten arkadaş diyebileceğin dostum diyebileceğin bir insan bulduysan bu hayatta ; İşte o zaman bu dünyadaki en büyük serveti elde etmişsin demektir. Çünkü bu dünyadaki bir arkadaşın , bir dostun yerini hiçbir şey tutmaz.

Ama arkadaş dediğin ; arkanı döndüğünde seni sırtından vuran değil , kendi sırtını sana siper eden. Iyi zamanında yanında olan değil , zor zamanında yanında olup o zorluğu seninle katlanan. İki kuruş için seni satan değil , seni iki kuruştan daha değerli olduğunu gösteren olsun...

🌹🌹🌹

Batu ' yu odamdan gönderdikten sonra kapıya yaşlanmış bir şekilde bir süre daha kaldım.

İçimden ağlamak az önce yaşadığım olayı atmak istiyordum. Ama bu yapmamın bana hiçbir faydası olmayacağını bildiğim için içime atıyordum.

Karanlığın tam ortasında filizlenen saf ve masum bir gülümsenin ışığını kimse söndüremez.

Annemin sözü geldi aklıma. Annem küçükken hep bu sözü söylerdi bana.

Bu sözleri ne zaman söylese içimden gülmek gelir annemi mutlu etme isteğiyle dolardım.

Annemle babam cennette beni izliyordu. Kim bilir ? Belki de kardeşimde onların yanında beni izliyordu. Onları mutsuz etmeye hakkım yoktu. O yüzden ne yaşarsam yaşayayım hep gülümsemek zorundaydım.

Kapının önünden kalkarak masama doğru ilerledim. Gözümden akan yaş damlalarını elimin tersiyle sildim.

Masamdaki rafa eğilerek çantamı çıkardım. İçinden cep aynamı alıp yüzüme baktım. Gerçekten kötü gözüküyordum. Yüzüm kızarmıştı. Çantamdan pudramı alıp yüzüme sürdüm. Saçlarımı geri doğru atarak gülümsemi yüzüme yerleştirdim.

Yemek zamanı gelene kadar sakinleşmiş olurdum. Böylelikle kimse ağladığımı anlamazdı. Daha kimseyi tam olarak tanımıyordum. Yine de kötü gözükmez istemiyordum onlara karşı.

Pudramı çantama geri koyarak önümdeki dosyaları incelemeye başladım.

Hiçbir şey için yüzümdeki gülümsemeyi silmeyecektim.Bir daha o salak bu odaya gelirse aynı şeylerin yaşanmasına izin vermeyecektim.

Kapımın tekrar çalınmasıyla içimi bir korku kapladı. Yoksa tekrar Batu odama mı gelmişti ? Daha yeni gitmişti. Ne ara tekrar geri dönmeye karar vermişti.

İstemeyerek de olsa ;

- Girin lütfen. Dedim.

Tekrar Batu gelecek diye gözümü kapıdan ayırmıyordum.

İçeri giren kişinin Nehir olduğunu görünce üzerimdeki korku bir anda çekip gitti. İçimi bir huzur bir rahatlama kapladı.

Masadan ayağa kalkarak Nehir ' in yanına gidip bu sefer ilk olarak ben sarıldım boynuna.