VANİLYA ÇİÇEĞİ

🥀 Ağrı 🥀

Dilekler...

Herkesin gerçekleşmesini istediği bir dilek mutlaka vardır bu hayatta.

İyi ya da kötü.

Kimileri için mutlu sonla biten, kimileri için sonu hüzün ile biten bir dilek.

Gerçekleşmesi için her şeyi göze alabileceğin, onun için hayatına uğruna koyabileceğin bir dilek.

🌹🌹🌹

Nehir ' in ailesinin evindeki ziyaretime devam ederken yaptığım çekingenlikten mi ? Batu bana yiyecek gibi bakan bakışlarından mı ? Yoksa başka bir şeyden mi ? Bilmediğim. Emin olamadığım bir ağrı hissettim şakaklarımda.

Şakaklarım dayanılmaz derecede bir ağrı saplanmıştı. Ağrı dayanılacak gibi değildi. Biliyordum. Çünkü ağrıdan gözlerim cayır cayır yanıyordu. Bu da gözlerimin yaşarmasına neden oluyordu. Çaktırmadan hemen gözümden akan yaş damlasını sildim. Gözümden yaş gelmesin diye arada bir yukarı bakıyordum.

Ağrım ilerdikçe şakaklarım hiç olmadığı kadar zonkluyor, gözlerim hafif sisli görüyordu.

Yine de hiç kimseye rahatsız olduğumu fark ettirmemeye çalışıyordum. Nehir ve ailesini üzmeye hakkım yoktu. O yüzden gülümsüyordum.

Bu haldeyken gülümsemek çok zordu. Ama yine de elimden geldiğince gülümsüyordu işte. Başka da yapabileceğim bir şey yoktu. Üzmek istemiyordum onları.

Ağrım birazdan geçerdi. Zaten hep geçmiyordu. Bu da geçerdi. Değil mi ? Sadece biraz dayanmam lazımdı.

Dayanabilirdim. Tıpkı babam gibi. Babam güçlüydü hem de çok güçlüydü. Bende babamın kızıydım sonuçta. Bende güçlüydüm. Böyle bir baş ağrısına hemen teslim olmazdım. O yüzden bu ağrıyı kötüye yorup insanları boş yere üzmenin anlamı yoktu.

Zaman ilerledikçe ağrımın iyice arttığını hissettim. Ama hiç böyle olmazdı. Hep dururdu. Ama bu sefer ki durmuyordu. Neden ?

Zaman ilerledikçe ağrımın iyice arttığını hissettim. Durmayacaktı ağrı. Duracak olsaydı şimdiye kadar dururdu değil mi ? Şakaklarımın saat gibi atması bunun en büyük kanıtıydı sonuçta.

Ama bu duruma bir çözüm bulmalıydım. Bu böyle olmazdı.

Düşündüm. En iyi çözüm Nehir ve ailesinden izin isteyip gitmekti. Eve gidersem ne kadar ağrım olursa olsun orada idare eder. Orada kendim çekerdim ağrıyı. Zaten hep çekmiyor muydum ?

Bu ağrıları evde çekerken Zeynep ' te çile çekmişti benle. O anılarım canlandı gözümde. Zeynep 'in ne kadar üzdüğüm. Benim için ne kadar endişe ettiği. Bana yardım etmek için ne kadar çırpındığı geldi.

Zeynep ' i çok üzmüştüm. Aynısını Nehir ve ailesine yaşatmaya hakkım yoktu. O yüzden bu işin altından kalkacaktım. Kalkabilir miydim ? Bu konu da emin olduğum pek söyleyenemezdi.

Hafifçe ayağa kalktım. Nehir 'e doğru bakıp tam gideceğimi söyleyecektim ki başımın döndüğünü hissettim. Kimseye fark ettirmeden kalktığım koltuğa geri oturdum.

Nehir bana doğru bakarak hafifçe gülümsedi.

- Yıldız bir şey mi isteyecektin ?

- Evet canım. Su isteyecektim zahmet olmazsa.

Nehir tam cevap verecekken Gaye Hanım bize doğru baktı.

- Ne zahmet kızım olur mu öyle şey ?