VANİLYA ÇİÇEĞİ

🥀 Kışlık Ev 🥀

Kuşlar gibi özgür olmak isterdim bu hayatta. Uçsuz bucaksız diyarlara kanat açmak, engin denizleri geçmek, yıkılmaz dağları yıkmak, kimsenin keşfetmediği sadece benim diyebileceğim yerleri keşfetmek. Küflenmiş zincirlerimden kurtulup onlar gibi özgür olmak isterdim.

🌹🌹🌹

- Yardım edin ! Kurtarın beni !

Adamın kolundan kurtulmak için uğraşırken bağırmaya başladım. Siyahlar içersindeki adam yüzüme doğru bakarak ;

- Kes sesini de arabaya bin hemen !

Adamın sesi güçlü ve sinirli çıkmıştı.Sesi tüylerimi diken diken ederken ;

- Hayır binmeyeceğim. dedim. Siz kimsiniz ? Bırakın beni hemen !

Siyahlar içersindeki adam davranışlarıma sinirlendiğini belli etmek için kolumdaki tuttuğu yeri daha da güçlü sıktı. Ah diye inleyerek acımı belli ettiğimde adam acıma kahkahalar atarak güldü.

Kolumu daha da yukarı kaldırıp beni yüzüne bakmak için zorladı. Canımın acısını yüzüme yansımasından zevk aldığını belli etmek için yaptığına emindim. Canım eskisinden bile daha çok acıyordu. Sıktığı yerin insiyatifi kaybetmeye başladığımı hissettiğimde kolumu kendine doğru çekti.

- Kim olduğumuzu sormayı kes. Sadece şu lanet arabayı bin.

Adamdan kurtulmak için var gücümle uğraşırken ;

- Hayır... Hayır... Yardım edin lütfen !

Adam koluma daha da yapışıp ;

- Sana şu arabaya bin dedim hemen.

Kendimi geri çekmeye çalışarak ;

- Hayır...

Kendimi adamın güçlü kollarından kurtarmak için o kadar uğraşmama rağmen bir türlü başaramıyordum. Adam yavaş yavaş beni arabaya doğru çekerken arabanın içinde kendinden emin bir şekilde oturan başka bir adam olduğunu fark ettim. Kolumu tutan adam gibi o da siyahlar içersindeydi. Yüzünü gizlemek için taktığı siyah maskeden adamın bu halime son derece eğleniyor gibi sırıttığını biliyordum. Bu anlamak için koyu kahve gözlerine bakmam yeterliydi.

Omzumda birinin elini hissettiğimde korkum iki kat daha arttı. İstemsizce vücudum titrerken ; " Yoksa başka bir adam daha beni arabaya bindirmek için zorlayacak mı ? " Diye düşünmeden edemedim. Kafamı korku dolu gözlerimle çevirdiğim de omzumu tutan kişinin Ateş olduğunu gördüm.

İçimde rahatlama hissettiğimde Ateş sinirli bir sesle ;

- Ne yapıyorsun ? Bırakın kızı hemen !

Adam serbest eliyle Ateş'in kolunu tuttu. Sert bir hareketle omzumdan elini çekti.

- Sen karışma züppe ! Dedikten sonra otuziki dişini gösteren gülümsemeyle güldükten sonra serbest eliyle şaşkına dönen Ateş'i kolayca geri doğru itti.

Ateş itmenin etkisiyle geri doğru yere düştü. Düştükten sonra tepki bile vermeden yerde öylece kaldı.

- Ateş iyi misin ? Bırak beni hemen !

Ateş dediklerimi tepki bile vermiyordu. Yerde tepkisiz bir şekilde yatıyordu.

Ateş'i yerde baygın bir halde görmek geçen sefer Batu ile kaçırıldığımız zamanda hiçbir şey yapamayıp korkumdan hareketsiz kaldığım zamanı hatırlattı. Bu sefer korkuma yenik düşmeyecek cesaretimi toplayacaktım. Bu durumdan kurtulmanın bir yolu bulacaktım.