KARANLIK: UYANIŞ

Bölüm 17: Yetenek

Bu kadar olayın ardından rahat bir uyku ihtiyacım olan tek şeydi. Şöyle bol kabuslusundan. Dehşet dolu. Harika değil mi?

İşin güzel tarafı uyandığımda sadece içimdeki dehşet vardı. Rüyama dair hiç bir şey hatırlamıyordum. Fazla kafa yormamaya karar verdim.

Dışarı çıktığımda Veronica masanın başında ikisine bir şeyler anlatıyordu. Yanlarına geldiğimde havayı kontrolünden bahsettiğini anladım.

"...Tek yaptığım havanın hareket ettiğini düşünmem. Ellerimi kullanmam kolaylaştırıyor sadece."

Elini arkadan ileri doğru savurdu ve güçlü bir rüzgar esip geçti.

"Çok etkileyici." dedim.

Bana bakıp gülümsedi. Güneş ışığında beyaz saçları daha çok belli oluyordu. Heralde saçlarına baktığımı fark etmiş olmalı ki "Rüyalarımda o kadar işkence gördüm ki stresten ön saçlarım ağardı." dedi.

"Hoş duruyo ama." dedim gülerek.

"Teşekkürler." dedi demesine ama yüzünde acı bir gülümseme vardı. Kendimi suçlu hissettim.

Ed konuştu.

"Eee, Nate? Bizimle paylaşmak istediğin bir şey var mı? Mesela madde kontrolü ile ilgili olabilir."

"Şu ana kadar belli bir kısmını okudum notların. Ama onlar ikinizinde aşmış olduğu bölümler. Sen toprağı, Mia da suyu hissediyor. Ben de sıcaklıkları yavaş yavaş hissetmeye başladım."

"Ne gibi?" dedi Mia.

"Şöyle ki." dedim ve elimi uzattım. "Elimi tuttuğunda elim sıcak gelecek çünkü şuan vücut sıcaklığın benim sıcaklığımdan düşük. Bunu hissediyorum."

Yavaşça elini yaklaştırdı. Elime değdiğinde tam tahmin ettiğim sıcaklıktaydı. Hemen elini çekti.

"Pek inandırıcı gelmedi." dedi gülerek.

"O zaman Ed'in elini tut çünkü onun ellerinin sıcaklığı daha düşük. Bu da demek oluyor ki elini tuttuğunda soğuk hissedeceksin."

Ed'in elini tuttu. Bu sefer şaşkınlıkla bana baktı.

"Pekala, ya Veronica'nın?"

"Benim elimden çok az daha soğuk."

Bu sefer bir eliyle benim elimi diğeriyle Veronica'nın elini tuttu. Ellerini çektiğinde ikna olduğunu bellirten bir yüz ifadesi yaptı.

"Hepsi bu kadar, sadece hissedebiliyorum. Devamını da henüz okumadım. Bu gece okurum." dedim.

Tekrar sessizlik oldu. Yine Ed bozdu sessizliği.

"Ava çıkmalıyız. Kim gelir?"

Veronica elini kaldırdı. Yüzünde de sevecen bir gülümseme vardı. Ed bize baktı. Ben tam "Olur." diyecektim ki Mia konuştu.

"Aslında ben biraz dinlenmek istiyorum. Nate, seninle de konuşmam gerek."

"Pekala." dedim.

Ed bir süre garip bir ifadeyle baktıktan sonra "Pekala." diyip kulübesine yöneldi. Veronica da yayını çıkardı. Bir kaç dakika sonra ikisi de ormana girmişti.