Pamiętnik niesłyszącego. - Zakończone. ✔️

12.

Rozdział niesprawdzony.

Nie widzieliśmy się od miesiąca.

Mało śpię, często siedzę w oknie i oglądam chodniki, a czasami i ludzi. Staram się nie myśleć o Tobie, ale z małym skutkiem. Co noc leżąc w łóżku patrzę w sufit i myślę o Tobie. Ale za każdym razem wspomnienia Twojej osoby stają się niewidoczne. Jakby przyćmione.

Pewien jestem, że Ty nie myślisz o mnie każdej nocy leżąc w łóżku, i patrząc się w sufit. Chociaż w głębi duszy mam małą nadzieję na to, że kiedy idąc ulicą mijasz naszą ławkę wkradam Ci się do głowy.

Bezszelestnie i niezauważalnie.

Jak cień pojawiam się, i znikam.

Podobno spadanie jest tą przyjemną częścią życia. Najbardziej boli zetknięcie się z ziemią.

Poza tym jest w porządku. Tylko pragnienie Twojej bliskości zżera mnie od środka. Nic więcej.

Nie widzieliśmy się od miesiąca.

A ja czuję, jakbyśmy się nie widzieli długie lata.

                                                [29.05.2020]

                                                      00:29

  ☼︎☼︎☼︎

Zawsze będzie boleć. Tak funkcjonuje nasze życie.

Spotykamy się, rozstajemy i tak w kółko.

Dopóki nie nadejdzie dzień kiedy już się nie spotykamy.

Moje ciało będzie za Tobą tęskniło, dusza o Tobie zapomni. Będzie bolało, ale wytrzymam to.

Być może nadejdzie taki dzień kiedy zobaczę Cię na ulicy, a kiedy mnie zauważysz poślę Ci uśmiech, byś wiedziała że pamiętam. Pamiętam każdy skrawek Twojego ciała, Twój truskawkowy zapach, miękkie usta. Pragnę tylko jednego, abyś wiedziała że jest u mnie lepiej.

Choć pamięć umiera, ciało nigdy Cię nie zapomni.

                                                  [29.05.2020]

                                                       02.46

   ☼︎☼︎☼︎

Nikt nie powiedział, że samotność musi być nieprzyjemna. To taki moment, kiedy jesteśmy zmuszeni na spędzanie czasu w samotności z samym sobą. Wszyscy możemy nauczyć się żyć samotnie, ale żeby tego dokonać musimy najpierw nauczyć się żyć z samym sobą. Kiedyś myślałem, że bycie samotnym to najgorsze gówno jakie może spotkać człowieka. Teraz jednak z upływem czasu uważam, że to jest najlepsza rzecz jaką może spotkać człowieka. Masz szansę spędzenia czasu sam ze sobą, ze swoim przyjacielem. Usiąść w foletu i poczytać książkę, popatrzeć w niebo lub najprościej w świecie pić herbatę. W końcu mogę zrobić coś dla siebie, nie dla innych. Czy to, czego się najbardziej obawiamy jest takie straszne?

                                                  [29.05.2020]

                                                        03:09

   ☼︎☼︎☼︎

   Cześć !

   Miałam cichutką nadzieję na to, że jest jedna rzecz, która jest w stanie powstrzymać mnie przed pisaniem. A jednak pomyliłam się. ☻︎

   Jak tam u Was? Jak czujecie się z tym, że za cztery tygodnie będą już wakacje?

   Moja osoba jakoś nie tryska przez to energią. Pozytywną oczywiście.

 
   Rozdział miał być w czwartek, ale jak zwykle jestem zmienna jak pogoda w czasie okresu.

   Mam nadzieję, że nie zepsułam tego rozdziału jednym wątkiem zawartym w drugim tekście, bo chyba spalę się ze wstydu, obiecuję.

Miłego dnia/wieczoru/nocy. ♡︎

Do następnego.