1. Bölüm: "Yere Düşen Kar Tanesi."

289 99 41
                                    


Selamlaaar :)

Çok uzun zamandır yazıp yazıp sildiğim ve nihayet artık devam etmeli dediğim bir kurguyla başlıyorum. Bir kitabın son sayfasını kaleme dökmek ne kadar zorsa ilk sayfası çok daha fazla zordur. Çünkü bütün temeller ilk adımda atılır. Bende kendimce ilk temelimi attım. Ve geriye kalanını sizinle inşa etmek istiyorum. Umarım yazdığım ve yazacağım tüm bölümleri keyifle okursunuz. Kendinize çok iyi bakın. Güzellikle kalın. :)

Satır arası yorumlarınızı ve sol alt köşedeki yıldıza dokunmayı unutmayın.🤍

KÜL MAHZENİ🥀

Bağzıları | Zaten Kırılmış BirKızsın

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Bağzıları | Zaten Kırılmış Bir
Kızsın. 🥀

1. Bölüm: Yere Düşen Kar
Tanesi."

"Ruhunun satırlarına yazılmış bir mısra. Şimdi sıra sende, ışıkları kapatma."

21 Ocak 2015

Şeytanın iniltisi, siyah taşlara şehvetle kazıyarak yankıladı kan damlasını.

Ruhuma eritilen mum damlaları, gözlerimden tuz olup tenime akarken iniltilerimi ben bile duymuyordum. İpeksi, yumuşak dokuya sahip yanaklarımdan süzülen yaşı silende yoktu, o yaşların siyah taşlara attığı çığlığı duyanda.

Az evvel bir fırtına koptu, şu çıkmaz tenhada. Beyaz elbisem yırtıldı ve bir ninniyle uyudu bütün dünya.

Bilirsiniz ki kimsesizlerin kimsesi, bize canımızı bahşeden ve bizi yoktan var eden Allah'tı.

Bende yaratılmıştım herkes gibi bir pıhtıdan.

İnsanlar birbirlerine kol kanat gerip sevdiklerinin kimseleri oluyorlardı. Ben ise kimselerin kimsesiziydim. Her şeyim vardı, ama kimsem yoktu.

Bu, ruhumu sancılandıran derin bir acıydı.

Gökyüzünden üzerime düşen kar tanelerinin hırçın senfonisi, bedenimin belirli yerlerini kapatan ve geriye kalan tenimi açığa sunan elbisemin aralarından sızdı, bedenimin her bir zerresine ağır ağır düşerek bu geceki ağıdını benim üzerime yaktı.

Bedenini iki kişiye çaldıran zavallı bana.

Bedenimin her yerinde kesik kesik sızılar hissedebiliyordum. Yerde öylece hareketsiz bir ceset gibi yığıldığının farkındaydım. Küçük, karanlık ve kuytu bir köşedeydim. Üzerime beyaz çarşaf gibi örtülen ve bedenimin bir kısmını kapatan beyaz elbisem, bu günün sabahından kalmaydı.

KÜL MAHZENİ Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin