Külün karanlık mahzen ile sınanması. Bir mahzen'in kül dönümü.
Cennet ve cehennem ansızın takas edildi bir gecenin şafağında. Yok olmaya and içmiş ruhun yankısı son kez yankılandı, bu sokakta. Bir adamın kalbinin mahzenlerine savrulan küller, s...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yola Düş | Hırpaladın Sol Yanımı
5. Bölüm: "Darağacında Asılı Düşler."
❦
"Umutlarınız söndüğünde, siz umut olun kendinize."
•
Asmak için cesedini bir avcı gibi gözleyen sıska darağacı'nın kalın iplerinde, şimdi tek dikimlik düşler asılıydı. Aldığını geri vermeyen darağacının merhametsiz halatının ucunda ileri geri sallanan, zihnimin ihtilaliydi. Acıyan gözlerle onu izlediğimde, iş işten geçmişti. Sandalye çekilmiş, düş görünmez kefene dürülmüştü.
Düşler infaz değil, intihar etmişti.
Çünkü hiç bir zaman gerçek olamayacağını en başından biliyordu.
Yargıtay bendim. Onu darağacına kefen diye giydirmeyi düşlediğimde, düş zaten benden bir haber kendini asmıştı.
Yargıtaya gerek yoktu ki. Düş zaten ölmüştü.
Kendi düşlerimi öldürmek isterken, karşımdaki çehrenin düşleri buz olup erisin istedim. Yok olsun bir daha dirilmesin istedim. Ben, bencildim.
"Aslında konuyu çok fazla uzatmak istemiyorum."
Kamer bana yarın bu kafede buluşmayı, daha doğrusu vermesi gereken emaneti getirmek için görüşmeyi teklif ettiğinde reddetmedim. Dudaklarımdan çıkan olumlu cevabı alarak kafasını sallamış ve arkadaş grubuna geri dönmüş onlara ayakta bir veda sergileyerek kafeyi terk etmişti. Bütün bunlar sadece dört dakika önce olup bitmişti. Şimdi ise Mert karşımdaydı ve benimle konuşacaktı.
Ya da bazı şeyleri itiraf edecekti.
"Bende uzatmanı istemiyorum."
Dudaklarından intihar eden kelimeleri ne kadar geç duysam benim için o kadar kâr olurdu, fakat geç de olsa erken de olsa eninde sonunda duyacaktım. Nereye kaçabilirdim ki?
Koyu kahve harelerine dikkat kesilirken, tek kaşımı kaldırdım. Artık bir yerden başlaması gerektiğini belirtmek için.
