MAFYANIN RÜYASI

11. Bölüm: Rehin Alındım

Adamlar onu tam götürecekken, o aradan fırladı ve adamların belindeki silahlardan birini çaldı. (adamların belinde silahın ne işi var) Ne olduğunu anlamadan kendimi rehin alınmış bir vaziyette buldum. Dayak yiyen adam kafama silahı dayadı. "Ya giderim ya da onu öldürürüm" diyo. Şu an acayip korkuyorum. Çırpınacakken durdum ayağım halen acıyodu. Yoksa ben kurtulurdum da, neyse. Bağırmaya başladım.

- Bırak beni!

Klişe işte. Gözüm Toprak Bey'e kaydı. Korkmuş mu, bana mı öyle geliyor?

- Bırak onu!!!

Bildiğin şirket inledi. Yalan yok bu kükreme, kafama silah dayanması dan daha ürkütücü.

- Gitmeme izin vereceksiniz.

- Tamam, gidebilirsin. Ama bırak onu, ona zarar verme.

Adamın gözlerinde sinsi bir parıltı belirdi. Ve gülüyo. Niye gülüyo bu şimdi?! Toprak Bey'in tüm adamları ona silah doğrultmuş, Toprak Bey sinirden kuduruyor, o ise gülüyo.

- Anladım Toprak Demir. Bu tatlı şeyin kafasına delik açmicam. Ama buradan çıkmam lazım. Yanii çekilin.

Adam beni sürüklemeye başladı. Adamları Toprak Bey'e soran gözlerle baktı.

- Sakın ateş etmeyin.

Adam beni sürükleye sürükleye şirketten çıkardı. Dışarı çıkınca beni hemen bir arabaya bindirdi ve gaza bastı. Camdan baktığımda Toprak Bey kapıdayı ve acayip sinirli görünüyordu. "ahh" kafama bir şeyle vurdu. Sonrası yok zaten.

Silah sesi mi o? Yavaşça gözümü açtım, yerdeyim. Etrafıma bakındım, galiba bir depodayım. Kalkmaya çalıştım. Ama başıma bir anda bir ağrı sapladı. Kalkamıyorum.

- Öykü neredesin?

Kim bağıryo ya? Toprak Bey'in sesine benziyor, omu acaba? Yok ya, buna inanmam işte. Bağırıp sesleri giderek yükseliyordu.

- Nerede lan o?

- Koridorun sonundaki odada.

Sonra bir silah sesi daha. Gözümü açık tutmakta zorlanıyorum. Kaldığım odanın kapısı zorlanıyor. Evet, merakım yenildi. Gözlerim kapandı ama son birşey gördüm. Toprak Bey.