MAFYANIN RÜYASI

4. Bölüm: İlk Tanışma

Kapıyı tıkladım ve içeri girdim.

İçeri girince biraz şaşırdım. Ama belli etmedim. Toprak Bey 22-23 yaşlarında, yeşil gözlü, kumral, 1.90 boylarda, acayip yakışıklı bir şeydi. Ama bir tahminde yanılmamışım. Siyah giyinmiş ve tabi ki buz gibi bakıyor.

Ne desem ben ya, adam bakıyor ben duruyorum. Toprak Bey beni baştan aşağıya süzdü. Hiç tepki vermiyordu öyle düz ve boş bakıyordu, sessizliğe dayanamadım ve konuşmaya başladım.

- Öykü Yıldız, iş görüşmesi için geldim.

Allahım mal gibi gülüyorum. Toprak Bey oturuşunu dikleştirdi ve:

- Biliyorum! Yoksa burada olmazdın zaten.

Oha ya! Bu ne öküzlük ama. Hayır sakin ol Öykü, yolma onu.

- Özgeçmiş nerede?

Evet eminim ben iyice mallaştım. Özgeçmiş unutmak ne demek yaaa...

- Özgeçmiş nerede dedim?!

- Unuttum.

- İş görüşmesine özgeçmişini unutup da mı geldin?

- Ama anlatabilirim.

Gözlerini devirdi, sinirlendiği belliydi.

- Hadi anlat.

Sanki benle dalga geçiyordu, ama bu suratta duygu bulmak imkansız. Sinirleniyorum doğrusu. Haklıydı ama karşısındaki de bir bayan yani.

- Ben Öykü Yıldız, 20 yaşındayım, 20'ye yakın yerde çalıştım daha önce.

Bunu niye söyledim ki ? Ben 20 diyince ilk kez bir duygu belli etti, şaşkınlık.

- 20 yaşında 20'ye yakın yer, çok merak ettim. Nasıl oldu acaba?

- Uyum sağlayamadım. Çünkü...

- Kes! Hepsinden kovuldun değil mi? Ve benim şirketine iş görüşmesine geliyorsun, ben seni işe alır mıyım sence?

Tamam anladım bu öküz beni işe almayacak. Kopabilirsin Öykü, izin veriyorum. Tam yine konuşacakken elimi havaya kaldırdım.

- Anladık! İşe almayacaksın.

- Sen bana sesini mi yükselttin?!

Kükremişti, hemde baya ürkütücü bir kükremeydi.

- EVET! Sana bağırıyorum! Sen ÖKÜZ gibi bağırırken iyi ama.

Evet bir duygu daha, Toprak Bey karşımda ağzı açık bana bakıyordu. Ama sinirli değildi. Acayip şaşkındı. O bakarken ben yine konuştum:

- İzninizle işe alınmadığıma göre iyi günler dilerim.

Diyip, odayı terk ettim. Pelin bağırışmaları duymuş, donmuş bir şekilde bana bakıyordu. Şirketten çıktım. Çıkarken herkes öyle bir bakıyordu ki, ağızlarını açmış hem şaşkınlık hemde korku içindeydiler. Benimse tınım değildi. "Eve doğru yürüme başlasın" deyip kendimi motive ettim. Moralim biraz düzelmişti. Alışkındım böyle görüşmelere ama ilk kez bu kadar bağırmıştım.

Bu yorucu günden sonra sonunda evdeyim. Bireyler atıştırıp doğru televizyonun önüne kuruldum.