MAFYANIN RÜYASI

22. Bölüm: Yeraltı Efendisi

Toprak gözünü yere dikmişti.

- Senin annen ve babana ne oldu.

- Annem ben doğduktan 5 yıl sonra öldü. Babam ise, 14 yaşındayken ben öldürdüm.

- Ne? Neden?

- Babam, annemi hiç sevmemiş, zorla evlenmişler zaten. Babamda mafya idi, yeraltının efendisi. Ben 5 yaşındayken eve kadın atmış. Annem bunları kendi odasında yakalayınca, kendi kafasına sıktı. Babam önceden de aldatıyormuş ama onun yatak odasında olunca dayanamamış. Gözlerim önünde kafasına sıktı. Tabi ben nedenini bilmiyorum. Zaten babam benimde hiç sevmezdi. Bodruma kitlerdi, yağmur altında koştururdu. Her gece evde başka bir kadın. 14 yaşındayken ben annemin niye öldüğünü öğrendim, gözüm döndü. Eve yine kadın atmıştı. Gittim ikisininde o oda da geberttim. Sonra başa ben geçicem sandım ama amcam geldi, oda babamdan farksızdır. Bana hergün işkence, dayak, küfür. 16 yaşındayken eve sarhoş geldi. Zaten bağımlıydı, kumar oynardı, babamın kurduğu krallığı 2 yılda mahvetmişti. Eve sarhoş geldi işte, bu adam sarhoşken beni döverdi. Yine beni dövüyor ama öldürüyordu neredeyse. Sızmasaydı ölüyordum. Ama büyük bir hata yaptı. Belinde silahını unuttu. Mermi kullanmadım, o silahla kafasını paramparça ettim. Sonra bana bulaşmadılar zaten. Başa ben geçtimde, ortada bir şey kalmamış. Yeraltının efendisi olmuş sana soytarı. 4 yıl boyunca uğraştım. Onlarca defa vuruldum, bir çok kez kalbim durdu. Ama başardım, yine efendi olmuştum. Karşıma kim çıksa yok ettim. 3 yılda da yerimi sağlamlaştırdım. Artık kimse bana bırak bağırmayı, karşımda konuşmaya korkuyorlardı. Sonra bir kız çıktı. Ofisime daldı, bana öküz dedi, bağıdı, çağırdı, tüm ofise rezil etti ve çekip gitti.

- Kim o kız? Tanıyo muyum acaba?

Gülmeye başladı.

- Beni güldürebilen tek insansın. Ama benim hikayemi tek sen bilmiyorsun. Herkes bilir ve benden korkarlar.

Sonra ben gidip Toprağa sarıldım. Kafamı omzuna koydum ve çok rahat uykuya daldım. Demek ki yıllardır içimde bir sıkıntıymış.