MAFYANIN RÜYASI

1. Bölüm: ZOMBİLER

" Kaç kaç geliyorlar" diye bağırıyordu Yasemin. Arkama baktığımda zombiler geliyordu. O anda küfürü basıp koşmaya başladım.

Taki yerdeki cesetlerden birine takılıp düşene kadar. Yasemin beni kaldırmak için geldi. Beni kaldırdı, o arada biri Yasemin'i yakaladı. Ben ise arkama bakmadan koşuyorum. Yasemin arkamdan küfür ediyordu ama ben kaçıyorum. Maalesef Yasemin canım kıymetlidir benim.

Sonra önüme bir zombi çıktı.

Dıt, Dıt, Dıt, Dıt, Dıt, Dıt, Dıt

Noluyo lan! Havadan sesler geliyor.

Bir anda uyandım. Alarm ötüyodu. Hepsi bir kabustu. Oh be rahatladım. Tam kolumu kemireceklerdi. Alarmı susturdum. Ve hazırlanmaya başladım.

Ops! Ben kendimi size tanımadım dimi?

Merhaba ben Öykü, 20yaşındayım. Ela gözlü, kahverengi saçlı, 1,70 boylarındayım. Bir şirkette çalışıyorum ama biraz daha geç kalırsam kovulacağım.

Hemen çantamı alıp çıktım. Otobüs bir türlü gelmiyor. Ve ben şimdiden 10 dk geç kaldım. Hemen bir taksi çevirdim. Veee büyük sürpriz, İstanbul trafiği. 30 dakika sonra şirketin önüne vardım. Parayı ödeyip taksiden indim ve koşmaya başladım. Tam 40 dakika geç kaldım inanamıyorum! İçeri girdiğimde resepsiyondan çağırdılar.

"Öykü Hanım kovuldunuz" dedi resepsiyonda ki gıcık görevli.

Tam "Neden" diye soracakken, benim patron Murat Bey geldi. Murat Bey 50 yaşlarında, tombul, gıcık herifin tekiydi. "Rekor" dedi sinirli bir şekilde.

- Tamıtamına 40 dakika.

- İnanın bir daha asla olmayacak Murat Bey

- Geçen seferde böyle dediniz.

- Ama bu son...

- Evet son. Son iş günün, çıkışını verdim. Size iyi hayatlar Öykü Hanım

Ve yine oldu, yine kovuldum. Şirketten çıktım, tam taksi çevirecekken aklıma takıldı. Ben artık işsizim. "Annem ve babamın yanına gidim bari" diyip yürümeye başladım.

30 dk sonra mezarlığa varmıştım. Annem ve babamın mezarına doğru yürürken telefonum çaldı. Arayan Yasemindi. Hani zombilere yem ettiğim Yasemin.