Abilerim / TAMAMLANDI

23.bölüm

Medya: Giray , Aybüke

****
Ana valla Girayla Aybüke bunlar. Girayla Aybüke benim burdaki en yakın arkadaşlarım hatta kardeşlerim diyebiliriz. Girayla Aybüke arka tarafa geçince bende ayağa kalktım. Ayağa kalkınca sırasıyla bakışlar bana döndü. İlk Yağızla Berke baktı sonra teyzemle anneannem baktı ama soran kişiler yine Yağızla Berke oldu
''Noldu'' dediler. Bunlar aynanda nasıl konuşuyor ya. Neyse yine konudan saptık Yağızlara dönüp
''Girayla Aybükeyi gördüm onların yanına gidicem'' dedim. Tabi dememle beraber onlarda ayağa kalktı anlaşılan benle gelicekler. Önden yürümeye başladım. Girayla Aybükenin ortasına bi sandalye koyarak oturdum. İkisi de bana bakıyordu. Şaşırmışlardı. Onalra gülüp
''Ee görüşmeyeli nasılsınız'' dedim. İkiside hala şoktan çıkamadılar. Neden bu kadar şaşırdılar diye soracak olursanız, ben buraya nerdeyse 7-8 seneden beri gelmiyorum. Abimler her sene gelirdi ama ben gelmiyordum çünkü burası bana annemi ve babamı hatırlatıyor. Ya da Mertle geçirdiğimiz anıları. Mertle de buralara gelirdik ve herkez Mertti çok severdi. Neyse ya bunlar hala şoktan çıkmayınca ikisini de dürdükledim. İkiside aynanda
''Oha sen buraya gelirmiydin'' dedi. Bune ya herkes aynanda konuşabiliyor. Ben yine konudan saptım galiba. İkisine de bakıp
''Demek ki geliyormuşum'' dedim. Bu sefer Aybüke
''Mertle barıştınız mi yoksa'' dedi. Nerde, keşke barışsak. Aybüke dönüp zorla gülümsedim
''Yok be. Hatta dün kavga ettik'' dedim. Aybüke yine şaşkın bakışlarıyla bana bakıyordu. Bu sefer diyer kenardan Giray konuştu
''Nasıl ya Mert senin yanına mı geldi yoksa'' dedi. He valla geldi Girayım tabiki böyle bişey söylemicem. Giraya bakıp sadece
''Hıhı'' dedim. Girayda şaşırmıştı . Ama o çabuk kendine geldi. Kendine geldiği gibi de soru sordu
''Nasıl ya hemen anlat'' dedi. Tam ağzımı açmıştım ki telefonum çaldı. Kimin aradığına baktığımda bende ufak çaplı bi şok geçirdim. Mert arıyordu. Yanımdakilere baktığımda bana bakıyorlardı. Giray cevap vermemi bekliyordu ama Giraycım kusura bakma bu telefonu açmam gerek. Yağıza dönüp
''Yağız sen anlatırsın ben telefonu açıyım'' diyip oturduğum yerden kalktım.

Delibal 🖤   arıyor...
''Alo''
''Efendim''
''Nabıyorsun Beste''
''Hiç öyle her zaman ki gibi takılıyorum sen''
''Bende her zaman ki gibiyim de arkadan müzik sesi mi geliyor''
''Evet ya anneannemin zoruyla düğüne geldik''
''Hmm, köyde misin yani''
''Evet'' Mert derince bi nefes aldı. Herhalde tam bişey diyecekken arkadan iki tane kız sesi geldi. Biri 'hadi Mert' diyordu diğeri ise 'çabuk ol Mert' diyordu. Gözlerim dolmaya başlamıştı bile. Mert konuşmaya başlayacken ben konuştum
''Bizimkeler beni çağırıyor, seninde işin var galiba o yüzden bay bay'' diyip kapattım. Göz yaşlarımı geri gönderip bizimkilerin yanına gittim. Sohbet ediyorlardı. Yanlarına gidip oturdum. Herked bana bakıyordu Yağız hemen
''Kim aradı'' dedi. Ona bakıp
''Önemli biri değil boşver'' dedim. Hepsi inanmadım bakışı atıyordu ama şu an kimseyle konuşacak bi durumda değilim. Hepsine tek tek bakıp ayağa kalktım ve
''Benim biraz başım ağrıyor ben eve gidiyorum. Anneannemle teyzeme söylersiniz'' diyip eve doğru yürümeye başladım. Tam evin bahçesine girecekken arkadan biri
''Beste'' dedi. Arkamı döndüğümde o kişi ile karşılaşmayı beklemediğim için şaşırmıştım. Şaşırdığım her halimden belliydi. Şaşkınlığımı koruyamayarak
''Batu'' dedim.