Abilerim / TAMAMLANDI

31.bölüm

Şu an Yağızlara en sevecen gülüşümle bakışımı atıyordum. Teyzem gülmeye başlayınca Yağızla Berke ona döndü. Bense teyzeme tedirgin başlarımı atıyorum. Sonra arkadan anneannemin sesini duymamla koca bi 'ohh' çektim
''Beste kızım, bana yardım eder misin'' dedi. Yağızla Berkeye son kez baktım ve teyzeme
''Teyzecim hadi sende gel'' dedim. Berke gözlerini kısmış bakıyordu. Teyzem kafa sallayınca hemen odadan çıktık. Odadan çıkmamızla teyzem gülmeye başladı. Teyzeme göz devirdim ve anneannemin yanına gittim.
''Evet, Asiye sultan nabıyorum'' dedim. Anneannem bulaşıkları gösterince kafa salladım.
Bulaşıklar bitmişti ama bende bitmiştim. Bir günde nasıl bu kadar bulaşık çıkar ya. Teyzem mutfağın kapısından
''Beste bi kahve yapsana teyzecim'' dedi. 'Tamam' diyip kahve suyunu koydum. Su kaynayınca kahveleri yapıp içeri geçtim. Ortamda ölüm sessizliği var resmen. Bilin bakalım bu sessizliği ne bozdu. Benim telefonum şaşırdık mı. HAYIR. Telefonuma baktığımda Berk abim olduğunu gördüm. Yerimden kalkıp bahçeye çıktım. Içerde telefon çekmiyor çünkü nabıyım.

Cancazım💜  arıyor...
''Efendim abi''
''Nabiyorsun güzelim''
''Her zamanki gibi abi kahve yaptım kahve içiyorduk''
''Hmm eee buraya ne zaman geliceksiniz''
''Bilmiyorum ki''
''En yakın zamanda bekliyorum''
''Tamam abicim''
''Neyse Bestem benim kapatmam gerek''
''Tamam abicim'' diyip kapattım. Telefonuma baktığımda Mertin ismini gördüm. Ben bunları en iyisi siliyim çünkü Yağız bakar şimdi. Dün ve bugünün konuşmalarını sildim. İceri geçip yerime oturdum. Yağız elini uzatarak
''Telefonunu bi verebilir misin'' dedi. 'Tabi' diyip telefonu uzattım. Yağız bi kaç dakika telefona baktı ama bişey bulamayınca geri verdi.
Çooook sıkıldım. 2 saaten beri oturuyoruz. Ben gideyimde biraz dolaşayım. Ayağa kalkıp
''Ben gidiyorum biraz dolaşacam'' dedim. Teyzemle anneannem kafalarını salladılar. Berkeyle Yağız zaten evde yoklar. Montumu ve ayakkabımı giyip çıktım.
Mezarlığa geldim şu an. Anne ve babamın mezarına gidicem. Mezarlarına gelince ortalarına oturdum. Ikisininde mezarlarına baktım sonra anneminkine dönüp
''Anne bak ben geldim. Hiç sevmediğin kızın geldi. Sen beni sevmiyorsun ama ben seni çok seviyorum anne. Biliyorum 8-9 seneden beri gelmiyorum. Yediremedim anne kendime. Gittiğinizi yediremedim. Hergün kapının önünede bekledim belki geri gelirsiniz diye ama gelmediniz anne. Beni değil ama abimleri seviyordun niye gittin ki. Niye onlari annesiz bıraktın ki. Benim üzülmem umrumda değil ama abimler çok üzülüyor anne'' ağlaya başlamıştım. Annemin ordan kalktıp babama döndüm
''Baba. Sende sevmiyordun beni. Hergün güldüğüm için dövüyordun beni. Ama ben seni ona rahmen çok seviyordum. Ben size ne yaptımda beni sevmediniz bilmiyorum ama ben sizi çok seviyordum. Abimleri çok seviyordunuz ya da Yağızı beni neden hiç sevmediniz'' artık ağlamaktan konuşamıyordum. Oturduğum yerden kalkıp mezarlıktan çıktım. Ağlamamı durdurmuştum ki telefonum çaldı. Mert arıyordu

Delibal🖤   arıyor...
''Efendim''
''Nabıyosun güzelim''
''Hiçç öyle dolaşıyorum sen''
''Dolaşıyorsun emin misin sesin biraz kısık geliyor ağladın mı sen''
''Birazcıkın olabilir''
''Biri bişey mi yaptı''
''Yok yok biri bişey yapmadı''
''Noldu o zaman''
''Mezarlığa gittim''
''Hmm anladım o zaman sen herzaman ki yere git ben gelicem''
''Boşver hiç uğraşma ordan buraya taa''
''Bişey olmaz ben gelirim hadi sende git bay bay'' diyip kapattı. Burnumu çeke çeke uçuruma geldim. Merte geldiğimi belirtircesine mesaj attım ve gittim uçurumun köşesine oturdum. Arkamdan araba sesi gelince oraya baktım. Mert gelmişti. Araban indiği gibi yanıma gelip oturdu. Bense ayağımı boşlukta sallıyordum. Mert birden sarıldı. Ilk baş şaşırsamda bende ona sarıldım. Aklıma şey geldi şimdi eskiden olsa Yağız hemen şey derdi 'durun fotoğrafınızı çekiyim' derdi. Hafif bi şekilde güldüm ama gözlerimden yaslar süzülmeye başladı. Mert benden ayrılıp bana baktı. Ben hala ağlıyordum. Mert yüzümü avucunun içine aldı sonra baş parmaklarıyla göz yaşlarımı sildi. Gülümseyip sarıldım.