Dayanamadığımı hissediyorum artık. Giderek artıyor içimdeki acı. Kollarıma çizik atmak için kesici alete ihtiyaç duymuyorum çünkü cırmalayıp duruyorum tüm gün. Kollarımdaki boylu boyunca çizikleri gören biri bunu tırnaklarımla yaptığıma ihtimal vermez. Fiziksel acı en derinimdeki acıdan daha fazla olamıyor asla. Kalbim kanamaya devam ediyor ve biliyorum ki, bir gün akan kan durduğunda bende duracağım. Acılarım sonlanacak ve tüm bunlar bitecek. Bedenimden uzaklaşacağım. Son bulacağım. Ardımda bıraktığım hiçbir şey olmayacak ve hayatı özleyeceğimide sanmıyorum.
