Bugünü odamda uyuyarak geçirdim. Luce'un işi çıktığı için yemeğimi farklı bir hemşire getirdi. Luce getirmedikten sonra yememin bir anlamı yokmuş gibi hissettim. Tek dostum luce, benimle konuşan ve beni dinleyen tek kişi luce.
Yemeğimi yemedim ve tüm gün uyudum. Luce gelmiş olsaydı yanıma uğrardı, demek ki gelmedi.
Luce bu hafta izin alıp beni dışarı çıkartmıştı. Bu kliniğe yattığımdan beri ilk kez dışarı çıkmıştım. Sevdiğim ve güvendiğim birisi ile. O gün eskiden sık sık gezdiğim sokaklara gitmiştik. Anılarımı hatırlayıp duygulanmıştım. Şehri arşınlayıp hücreme tekrar geri döndüğümde kendimi tamamen bir boşlukta hissettim. Bu beni üzdü. Fakat luce bana hergün giderek artan bir enerji veriyor. Hayatımda olduğu için çok şanslıyım.
Bu gece de biraz yalnız biraz kırgın uyuyacağım.
