MAVİ KELEBEK

Bitmeyen Acı Gerçekler

Hayat o kadar zor ki bazen gerçekten çok yoruluyorsun. Canının yandığını hissetmemek için çok çabalıyorsun. Ama yine de o acıyı hissediyorsun. Ben bu kadar karamsarsam eğer bunda insanların çok etkisi var. Bir gün bir olay yaşıyorsun, yıkılıyorsun. Başka bir gün çok sevdiğin biri tarafından ihanete uğruyorsun, yıkılıyorsun. İşte bunlar hayatın asla bitmeyen gerçekleri arasında yer alıyor. Sonra büyüyorsun, daha doğrusu büyükmek zorunda kalıyorsun. Hayatın o taşlı yollarından geçebilmek için büyümek zorunda kalıyorsun. Belki de sırtına büyük yükler yüklüyorsun, üstelik altından kalkamayacağını bildiğin halde. Ben tam altı sene önce karşılaştım, hayatın acı gerçekleri ile. Sonra bir de o acı gerçeklerin asla bitmediğini ve sürekli çoğaldığını gördüm. Ben ondan sonra bıraktım zaten hayatı. Çünkü insan yaşadıkça zaten her gün ölüyor. Ama bir şekilde kafamı topladım ve kendime geldim. BEN TEK BAŞIMA AYAĞA KALKTIM. Çünkü başka çarem yoktu. Evet Çok yoruldum, çok canım yandı, çok pes ettim ama bir şekilde hayata tutundum. Ben beni yıkanlardan intikamımı çok pis bir şekilde aldım. Fakat ne yazık ki benim asla içim soğumadı ve bu intikam oyununu çok fazla kızıştırdım. Ben o kadar kötü bir insan oldum ki en sonunda kendimi tanıyamadım. Şimdi ise bu kendimi içine attığım hayat oyununda boğuluyorum ve yine tekim. Bir de beni yeni tanıyan kişiler bana hayatı anlatmaya çalışıyorlar ama ben onların daha başlamadıkları o taşlı yolları çoktan bitirdim. Biliyor musunuz bunu söylemek benim hiç hoşuma gitmiyor. Ama maalesef ki gerçek hayat bu, pembe olan o hayallerden kurtulup, mavinin buz gibi soğukluğunda bulabiliyorsunuz kendinizi. Canınız çok yanıyor ama asla sesinizi çıkaramıyorsunuz. İşte ben bunlara BİTMEYEN ACI GERÇEKLER diyorum. Her zaman dediğim gibi "hayat bu nerede ne zaman ne olacağı asla belli olmaz, o yüzden hep dikkatli olmak zorundayız. Özellikle insan olmayan ama insanmış gibi davranan kişilere çok dikkat etmeliyiz.

Okuduğunuz için teşekkür ederim.