Kalp yorulur, hem de çok yorulur. İçimdeki boşluğun ne olduğuna dair en ufak bir fikrim dahi yok. Ama sadece her gözümü kapattığımda içim de oluşan acıyı ve hissizliğimi hissedebiliyorum. Hem de bunlar benim SONSUZLUĞUM. Çünkü hiçbir zaman ne acılarım bitiyor ne de giderek hissizleştiğim duygularım. Kalp çoğu şeye dayanırmış ama o da bir gün elbet yorulacak ve duracak. İşte o kalp durduğunda her şeyin bomboş bir yalandan ibaret olduğunu anlayacağız. Ben artık gerçekten yorulduğumu hissediyorum, hem de çok yorulduğumu. İçimdeki o boşluk giderek kendini çok büyük bir pişmanlığa bırakıyor. Ve bu benim o kadar çok canımı acıtıyor ki bunu asla anlatamam. Aslında şuan hiç olamadığım kadar güçlü olmam gerekiyor. Ama olamıyorum, çünkü ben zaten yaşama amacımı çoktan kaybettim. O hiç dinmeyen derin acı duygusu şimdi beni hiç olmaması gerekirken beni sonsuz bir boşluğa sürüklüyor. Bitsin istiyorum artık sadece bitsin. Ama ASLA BİTMİYOR.
Okuduğunuz için teşekkür ederim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MAVİ KELEBEK
Ficción GeneralElbet herkes bir gün gider. Ve sen yalnız kalırsın. Ama sen yeter ki güçlü olabilmesini öğren. Elbet bir gün işine yarar.
