"Seviyorum lan!" Kükreyişi kaldırımlarda değil, kalbimde yankılandı sanki. İçim titredi, beynim sarsıldı ama yinede yerime mıhlanmış gibi hissettim. "Var mı lan? Seviyorum. Suç mu?" dedi yağmurun altında ve bana iki adım yaklaştı.
"Suç!" diye bağıra...
Elim boynumdaki kolyeyle oynarken bir yandan da Leyla'nın durmak bilmeyen çenesini dinliyordum. "Peki bu elbise nasıl?" diye sorarken sanırım bin beşyüzüncü elbiseyi gösteriyordu. "Hoş," diye yanıtladım.
Omuzumu dürttü. "Bir baksaydın önce! Alacağım şimdi şu telefonu elinden. Her gösterdiğime aynısını diyorsun ya!" diye sitem etti ve birden telefonu elimden çekti.
"Ya saçmalama Leyla! Ver şunu hemen." O pis pis kahkaha atarken kendimi üstüne attım ve telefonu tutmaya çalıştım. Telefonun üzerine yattı. "Geri çekil vereyim," dedi sakince. Üstünden kalktım.
Tabii ki sözünü tutmadı.
"Vay, vay Cihangir abiye bak sen! Ne yere bakan yürek yakanmış," diye sırıttı. Sonra sesini temizledi ve Cihangir'i taklit ederek, "Günaydın sevdiğim," diye yazdığı mesajı okudu. "Sevdiğim demek? Vaaayt vayt!" diye dalga geçmeye başlamadan elinde çektim telefonu.
Kendini yatağa attı. "Hayır sen demesen biz bilmiyorduk sanki günün aydığını." Kendi kendine kahkaha atmaya başladığında üzerine atıldım.
"Ayıp, ayıp! Ben senin abimle olan mesajlaşmalarını okuyor muyum, ha?" Çileden çıkmış gibi cırladım. Dağılan saçlarımı elimle geriye taradım. Hiç hoş değildi yaptığı ve hala aptal aptal gülüyordu.
Kapım gürültüyle açıldı. Annem gözleri büyümüş bir bana bir Leyla'ya bakıyordu. "Kız! Siz beni deli mi edeceksiniz? Şu hale bak! Sesiniz mahalleye kadar geliyor. Evlenecek yaşa geldiniz!" diye söylenmeye başlayan annem ortalığa saçtığımız yatak örtüsünü kaldırdı.
"Vallahi anne beni alacak olan gayet memnun. Sen şuna yan," diye Leyla'yı gösterdim, "Bir ömür gelinin olacak."
Ölümcül bakışlarını üzerime salan Leyla'ya omuz çektim gülerek. Annem durumun vahametini anlamış gibi sustu ve geri döndü. Gitmeden ne haliniz varsa görün demeyi ihmal etmedi.
"Sen ne hainsin be kızım! Yapılır mı bu kayınvalideye? Ben seni Ayşegül teyzeye bir rezil edeyim de gör sen," dedi intikam yeminini boğazını kesiyormuş gibi yaparken.
Saçını savurdu ve hiçbir şey olmamış gibi telefonunu aldı. Kaldığı yerden elbise bakmaya devam etti. Ben de sinirlerimin kırıntılarıyla ondan uzak, tekli koltuğa oturdum bu sefer.
"Alyaa! Buldum kız. Mükemmel bir şey bu!" Yerinden fırladı ve yanıma geldi. Allah'ım ne bekleyebilirdim ki ben zaten!
Gösterdiği elbiseye baktım:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Leyla senin kafan güzel mi? Bunu giysen aynı tavuskuşuna dönersin," dedim bebe mavisi, tüylü elbiseye bakarken.
"Hiç de bile! Ay bu müthiş ya! Kesinlikle bunu giyeceğim kınamda." Çoktan hayallere dalmıştı bile. Bu kız iflah olmayacaktı. Kafamı salladım.
