Medya: Alya Yılmazer
Şarkı: Duman - Senden Daha Güzel
yıldız ve yorum yağmurunu unutmayınızz 💫
7. B Ö L Ü M
————
O karayeldi, bense sanki denizin ortasında savunmasız bir sandal. O esiyor, ben dengemi şaşıyordum. Daldığım gözlerinden dalga sesleri beni kendime getirdi.
"Yapma şunu... Farkedecekler," dedim. Zoraki sarf ettiğim kelimelerimle, onu beklemeden yürümeye başladım.
Yine sessiz kalmıştı.
Bana müsade etmişti belki de.
Ama nihayetinde içine atmıştı.
Güneş çoktan batmıştı. Kızıl, pembe çizgiler gökyüzünü sarmışken, beni sarmalayacak birine ihtiyaç duydum. Kafamı kaldırdım ve önümde yürüyen sevgililere baktım. Arkamda duyduğum adım sesleri benim gibi yalnızlık bağırıyordu sanki.
Fakat bu gerçeği sindiremiyordum.
Çok geçmeden mahallenin girişindeydik. Kağan abi, sevgilisi Eslem ablayı evine bırakmaya gitmişti. Geriye kalan dördümüz, hala oynayan birkaç çocuk ve kocası henüz eve gelmeyen bir, iki kadının doldurduğu mahallede, yürüyorduk.
Sevgili olduğunuzu herkes bilse bile, ulu orta sevgi gösterisi yapılmaz, el ele tutuşulmazdı. Sabah mahallede oturanlar akşam camın önündeydi çünkü. Görseler, ertesi güne kızıl kıyametti ortalık. Leyla da bundan sebep abimin yanından ayrıldı. Evine gelince, hızlıca vedalaştım. Abim ve Cihangir, yavaş bir tempoyla devam ilerliyordu.
"Sen ağlamayı bir kenara koy ve bu gece iyicene düşün tamam mı? Hatta dön, yüzüne baka baka düşün." Yüzümü kavrayıp ona bakmamı sağlamıştı. Ben, arkasını dönük Cihangir abiye bakarken Leyla çoktan evine kaçmıştı. Çarpan kapı sesiyle irkildim.
Evet, şey...
Kendime gelmeyi çalıştım. Hızlı adımlar atarak yanlarına yetiştim ve ikisinin arasında yürümeye başladım. Gözüme takılan klinik araç yerimde durmamı sağladı.
Aylin demek mahalledeydi hâlâ?
Yüzümde belli belirsiz varlığı süren rahatlık o andan sonra beni terk etmişti. Hızlıca evlerinin önüne bir bakış attım. Kapılarının önünde, anne kız oturuyorlardı.
Tam da bize bakıyorlardı.
Cihangir'i gören Aylin'nin yüzü aydınlandı. Yerinde doğruldu ve büyük bir gülümseme kapladı yüzünü. Bir tatsızlık çıkmasından ödüm koptu ve korkuyla Cihangir'in koluna tutundum.
Yüzüne baktığımda, hayret veya şaşkınlıktan eser yoktu. Yapmam gereken buymuş gibi kara bir bakış attı. Sonra bileğinden tuttuğum o elini cebine koydu. Kolunu da iyice kendine çekerek, parmaklarımın vücuduna sıkıca temas etmesini sağladı. Artık istesem de çekemezdim elimi ordan.
Aylin'in gözleri anında elime sabitlenirken kendimi bir an için vampir filmlerinde; kan görmüş vampirin dehşet bakışlarına maruz kalmışım gibi hissettim. Parmaklarımı bu hissle Cihangir abinin derisine batırdım. Bu hareketimle diğer eli, elimin üzerini kapladı. Bu da patlama noktası oldu.
"N'aber gençler? Nereden böyle?" Necmiye fıldır fıldır bakan gözlerini üçümüzün üzerinde gezdirdi. Aylin ise ayağa fırlamış, elleri yumruk olmuş, dik dik ellerimize bakıyordu. Psikopatça kafasını salladı ve sessiz bir uluma duydum.
Ah özüne dönüyordu!
Abim her şeyden habersiz gelen soruyu cevaplarken ben rahatsızca kıpırdandım. Aylin o esnada öne doğru birkaç adım atarken annesi onu anında kolundan yakaladı. Ona uyarı dolu bir bakış atarken, burada hâlâ duruyor olmamız bir hayli saçma gelmeye başlamıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yıldızlar Şahidim
Genç Kurgu"Seviyorum lan!" Kükreyişi kaldırımlarda değil, kalbimde yankılandı sanki. İçim titredi, beynim sarsıldı ama yinede yerime mıhlanmış gibi hissettim. "Var mı lan? Seviyorum. Suç mu?" dedi yağmurun altında ve bana iki adım yaklaştı. "Suç!" diye bağıra...
