LUST FOR LIFE ━ slytherin girls ✓

III ━ DOLORES UMBRIDGE

          Dolores Umbridge była bardzo brzydką dziewczynką, bardzo nie ładną i bardzo niegrzeczną.

          ━ Nie ładnie Dolores, brzydka dziewczynka!

          Dziesięciolatka naprawdę nie wiedziała co się znowu stało. Mogła przysiąc, że talerze z półki spadły same… Prosto na głowę brata.

          Pobiegła do swojego pokoju i usiadła na pościeli w stokrotki. Westchnęła głośno i chwyciła za gorące oraz najprawdopodobniej czerwone ze złości policzki.

          Powie tacie, że mama znowu na nią nakrzyczała. To postanowienie odbiło się w jej głowie echem. Przypominała sobie nagle sytuację sprzed tygodnia, gdy firanka w salonie stanęła w płomieniach, następnie w jej głowie rozegrała się ponownie scena sprzed roku. Dolores nadal słyszała krzyki dobiegające z piwnicy.

          Postanowiła nic nie mówić i czekać na list. Ten list. Skrawek pergaminu, który w jej myślach zdobiony był złotem, podobnie jak czerwona pieczęć z herbem szkoły. Dolores zaczęła się wiercić, na myśl o sowie wlatującej przez okno podczas śniadania. Chciała żeby przyleciała jeszcze przed momentem w którym jej ojciec pójdzie do pracy. Jak cudownie byłoby pokazać mu, że nigdy nie będzie miał powodu by się na nią tak okropnie złościć. Dolores nie była mamą ani swoim bratem.

          Otarła pojedynczą łzę spływającą po jej rumianym policzku i zapomniała o sytuacji sprzed chwili. Przecież to tylko talerze, tata nie powinien się złościć z powodu głupich talerzy.

• • •

          Dolores obudziła się w nocy. Spojrzała na uchylone drzwi do swojej sypialni i skrzywiła się na dźwięk krzyku swojej matki. Przewróciła oczami i zakryła głowę poduszką. Jednak jej matka nadal krzyczała, a głuche uderzenie czymś o ścianę i trzaśnięcie drzwiami było na tyle niecodzienne, że wstała z łóżka.

          Na korytarzu, gdy stawiała ciężkie i zaspane kroki, usłyszała głuchy szloch matki i ciężki oddech ojca. Stanęła niepewnie przed rodzicami.

          W ręku ojca zobaczyła kopertę z czerwonym herbem. Spojrzał na nią rozbieganym spojrzeniem w którym tliły się iskierki wściekłości.

          ━ Spójrz co twoja kochana matka ━ kopnął z impetem w skulone pod ścianą ciało kobiety ━ schowała przed tobą.
Jej matka zawyła żałośnie. Dolores spojrzała  z przestrachem na delikatnie i bardzo powoli otwierane drzwi do piwnicy.

          Powietrze dookoła niej nagle stało się gorące. Oczy jej ojca błyszczały w ciemności.

          Jej brat zaspany, podobnie jak ona zbudzony przez hałasy, stanął przed resztą rodziny.
Ojciec zaśmiał się głośno patrząc na chłopca. Splunął mu pod nogi i uniósł w górę zmięty już list z Hogwartu.

          ━ Przynajmniej Dolores okazała się coś warta.

          Powiedział po czym padł na ziemię. Nikt nie schylił się by mu pomóc. Przez chwilę ciało głowy rodziny drżało, a jego pomarszczone dłonie chwytały w panice klatkę piersiową.

          Potem jego oczy zgasły. Nie było już w nich wściekłości ani dumy z córki. Pan Umbridge umarł na atak serca.

          Pierwszą osobą która się ruszyła i wykonała ruch w stronę martwego ojca, była Dolores. Wyszarpała z jego dłoni list. Obejrzała dokładnie kopertę, przeżyła rozczarowanie. Oprócz jej imienia i nazwiska nie było w niej nic niezwykłego.

          Westchnęła cichutko pośród nocy i klęknęła przy martwym człowieku. Pulchnymi palcami zamknęła jego powieki.
Wzięła kilka głębokich oddechów i zamknęła oczy.

          ━ Przeklęty brud zabił ojca! ━ krzyczała.

          Ten moment towarzyszył jej długo. To wszystko jej wina, przecież ojciec ją kochał, bo była niezwykła tak jak on.

          Dolores długo będzie modliła się o moment w którym dokona zemsty za wydarzenia tej nocy. Nigdy nie zauważyła, że modlitwy tej nocy już zostały wysłuchane.