━ of freedom and of pleasure
nothing ever lasts forever
everybody wants to rule the world
dziewczyny, które zrzucają skóry jak węże.
cover by @volluptas
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Astoria Greengrass zawsze była delikatna i krucha jak laleczka z porcelany.
W rezydencji rodziny Greengrass wszystko się zmieniło. W tym momencie Astoria stała przed dużym kominkiem i patrzyła w przeszłość.
Odkąd tylko sięgała pamięcią zawsze stała nieruchomo, gdy jej rodzice przyjmowali gości. Była księżniczką, którą chętnie się chwalono. Uwagę przykuwała jej biała jak pergamin twarz, oraz gracja nawet w najdrobniejszych gestach. Kiedyś była nieporuszona jak twarz lalki, teraz nie mogła powstrzymać swojego ciała przed drżeniem.
Spojrzała w dół na swoją białą suknię, która łapała w tym momencie kurz, fruwający po pustym salonie.
Zadrżała. Malutka, smutna i krucha wśród starych bibelotów, które pamiętała z dzieciństwa.
Nie miała już mamy ani taty. Astoria nie tęskniła. W gruncie rzeczy dawno temu zdała sobie sprawę, że nic nie czuje.
Oczywiście tak było do pewnego momentu. Pewnego dnia stanął przed nią książę z pięknym uśmiechem. Wtedy zabiło w niej zabiło małe serce. Śniła, że dla niego tańczy, śpiewa, żyje.
Jej dumna siostra mówiła, że jej marzenia nie są poważne. Zwłaszcza w ich kruchym świecie z porcelany.
Astoria nie słuchała i pozwoliła sobie kochać. Mimo strachu, że złośliwy wiatr zatrzaśnie okno i jej książę rozbije się na amen.
Stałaby tam całą resztę życia i tęskniła za ukochanym. Zamknęła oczy i tylko jedna łza pełna ulgi spłynęła po jej bladym policzku. Wojna się skończyła.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
