THE GUYS OF RANGOON 1930

အခန်း ( ၂၂)

The Guys of Yangon,1930(Part 21)
........ ............
                                           အခန်း(၂၂)
                                        ……………………….

ဆောင်းတွင်းဆိုသော်လည်း လယ်ကွင်းထဲမို့ နေက ကြဲကြဲတောက်ပူနေသည်။

ရိုးပြတ်များပေါ်တွင် စောင့်ကြည့်နေသူများက ရင်တထိတ်ထိတ်။

ဖျင်ပုဆိုးတစ်ကွင်းထဲတွင် ဓါးရှည်ကိုယ်စီ ကိုင်ထားကြသော စံဘ နှင့် ထွန်းရင်။

ထွန်းရင် သည် ဓါးမြဗိုလ် မြတ်လှ ၏ သားကြီးဖြစ်သည်။ အသက် (၁၃)နှစ်သားကတည်းက ဖခင်နှင့်အတူ ဓါးမြလိုက်တိုက်ခဲ့သည့် သားကောင်းရတနာလေးလည်းဖြစ်သည်။

စစ်မဖြစ်ခင်က ကော့မှူးဂတ်တွင် ဓါးမြမှုဖြင့် ဖမ်းခံရပြီး စစ်စဖြစ်ခါစတွင် အချုပ်ဖောက် ပြေးလာခဲ့သူဖြစ်သည်။

ယခုတော့ ရန်ကုန်လူမိုက်လောကတွင် ကျင်လည်ခဲ့သူ စံဘ နှင့် ရွာလူမိုက် ဓါးမြ ထွန်းရင်တို့ ပုဆိုးတကွင်းထဲတွင် လက်တစ်ဖက်စီက ပုဆိုးအစများကို ကိုင်ရင်း လက်တစ်ဖက်စီတွင် ဓါးရှည်ကိုယ်စီနှင့်။

ဦးမြတ်လှ က ဦးဘိုးဆင် နှင့် ဖိုးတုတ် တို့ ရှေ့မှ ကြိုရောက်နေသည်။

ဦးမြတ်လှ က လှံရှည်ကြီးကို ဝင့်လျက်..သူတို့နှစ်ယောက်ဆီသို့ ခြေလှမ်းကျဲကြီးများဖြင့် လျှောက်သွား၏။

ဖိုးတုတ် လွယ်အိတ်ထဲ လက်နှိုက်ကာ ခြောက်လုံးပြူးသေနတ်ကို အသင့်မောင်းတင်ထားကာ နောက်မှ ကပ်လိုက်သွားသည်။

ဦးဘိုးဆင်က လူအုပ်ကြီး နောက်မှ ပတ်လျက် ဦးမြတ်လှ ၏ မျက်နှာချင်းဆိုင်တည့်တည့် မှ နေရာယူကာ ဝင်လာသည်။

"ဟေ့ နွားနှစ်ကောင်..ထိုးမယ်ဆို.ထိုးတော့လေကွာ…ဘာလုပ်နေတာလဲ"

ဦးမြတ်လှ က လက်ထဲမှ လှံတံကို ဆလိုက်ပြီး အော်လိုက်သဖြင့် ပုဆိုးကွင်းထဲမှ နှစ်ယောက် တန့်သွားကြသည်။

ပုဆိုးတကွင်းစာ အကွာအဝေးတွင် ဓါးရှည်ကိုယ်စီဖြင့် ကို့ယို့ကားယားဖြစ်နေကြ၏။

ဦးမြတ်လှက လှံဖြင့်စံဘ လက်ထဲမှ ဓါးရှည်ကို ရိုက်ချလိုက်သည်။