The Guys of Yangon,1930(Part 29)
အခန်း(၃၀)
……………..
"ကိုဖိုးတုတ်....ကျွန်မမှာ ဘာအပြစ်ရှိလို့လဲ..ရှင် နဲ့ ကျွန်မ တစ်ခါမှ တောင် မသိဖူးဘူးလေ..အဲ့ဒါနဲ့များ..ကျွန်မကို..ရှင်ဘာလို့''
ဆာရီအနီရောင် က တလှပ်လှပ်လွင့်နေရာမှ ဖိုးတုတ်၏ လည်ပင်းကို လာရစ်ပတ်သည်။
"နင်..ဘယ်သူလဲ..နင်ဘယ်သူလဲ"
"စက်ဆန်းက ဂိုထောင်အဟောင်းကြီးမှာ ရှင်ခုတ်သတ်ခဲ့တာလေ..ရှင် ခုတ်သတ်ခဲ့တာ"
"ဟာ…မဟုတ်ဘူး..ငါတမင်သတ်တာမဟုတ်ဘူး..ငါတမင်သတ်တာမဟုတ်ဘူး"
ဖိုးတုတ်က ဆာရီအစများကို လက်ဖြင့် ဆွဲဖယ်ပြီး မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်သည်။
"ဖိုးတုတ်..မင်း..ငါ့ကို သတ်ရက်တယ်ကွာ..မင်း..နဲ့ အုန်းဖေ နဲ့..မင်းနဲ့ အုန်းဖေနဲ့"
"ဆရာဦးဟုတ်ဂွမ်..ခင်ဗျား မသေဘူးလား..ခင်ဗျားမသေဘူးလား"
"အေး..ငါမသေဘူးကွ..မင်းကို ဆန်စက်ထဲ ထည့်ရဦးမယ်..ဆန်စက်ထဲထည့်ဖို့..ဟိုမှာ လာနေကြပြီ..လာနေကြပြီ"
"အား"
ချွေးသီးချွေးပေါက်များဖြင့် ဖိုးတုတ် နိုးလာခဲ့သည်။ ဘေးကုတင်မှ တရုတ်ကြီးက သူ့ကို အလန့်တကြားကြည့်နေ၏။
"ဆောရီး..ကျွန်တော် အိပ်မက်ဆိုးတွေ မက်သွားလို့"
ဖိုးတုတ် က ကုတင်ဘေးမှ ရေပုလင်းကို ဖွင့်ပြီး မော့သောက်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ကုတင်ပေါ်တွင် ပြန်လည် လှဲအိပ်လိုက်သည်။
နံနက်ခင်း။
ဆေးရုံသန့်ရှင်းရေးသမားဂေါ်ရင်ဂျီက ဖိုးတုတ် ကုတင်သို့ ရောက်လာကာ စာတစ်စောင်လာပေး၏။
"ဘယ်သူလာပေးတာလဲ"
"မသိဘူး..ဆပ်..ဦးဖိုးတုတ်ကို ပေးပေးပါဆိုပြီး လူတစ်ယောက်လာပေးသွားတာပဲ..ငါ့ကိုတော့ ပိုက်ဆံနည်းနည်း ပေးသွားတယ်"
ဖိုးတုတ်က စာခေါက်ကို ဖွင့်ဖတ်လိုက်သည်။
"သို့
ခင်မင်ရပါသော ဦးဖိုးတုတ်
ညက ရန်ကုန်မြစ်ဝမှာပေါ့ဗျာ။ ချိန်းကြိုးနဲ့ပဲ လူသတ်လို့ရတယ်လို့ ထင်နေတဲ့ သနားစရာလူမိုက်တစ်ယောက်ကို သေနတ်နဲ့ လူသတ်လို့ ရကြောင်း သက်သေပြလိုက်တယ်။
YOU ARE READING
THE GUYS OF RANGOON 1930
AkcjaThe guys of rangoon1930 လေးကဆရာခက်ဇော်ရဲ့ အခုလတ်တလောမှာ အရမ်းကိုနာမည်ကြီးနေတဲ့ စာအုပ်လေးဆိုတာ စာဖတ်သူတို့သိကြပြီးဖြစ်မှာပါရှင့် ကေသီကအရမ်းကိုစာဖတ်ပျင်းပါတယ် ဒါပေမယ့် ဒီစာအုပ်လေးကိုဖတ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့ တကယ်ကို ၁၉၃၀ ရောက်သွားသလိုခံစားရပြီး တကယ်လည...
