The Phoenix of Ice [ON GOING]

CHAPTER 20: Facing the Reality

A/N: so ayun pasensya n po sa super matagal na update nawala lang yung inspiration ng author na baliw last time at ayoko naman na masira ko ang buong story pero ngaun po itutuloy ko na, sana po basahin nyo parin!

Yun lang po, THANK YOU! <3
-------------------------

MAURIEL'S POV

Two weeks na ang nakakalipas mula nung umamin si Francis sakin pero until now hindi ko parin sya masyadong kinakausap, or should I say, hindi ko parin SILA masyadong kinakausap. Nagugulantang parin kasi ako sa mga nangyayari sakin eh... Una may kapangyarihan pala ako, na elemental gods pala ang parents ko at ang "Kuya" ko, na elemental enchantress ang bestfriends ko, na nililigawan ako ng crush kp, at higit sa lahat eh yung hindi DAW kapatid lang ang tingin sakin ng "Kuya" ko dahil mahal nya DAW ako ng higit pa doon! Yung totoo anong trip ang nangyayari sa buhay ko?!

Everyday since then dito na ang naging takbuhan q sa burol na pinagdalhan sakin before ni Eidderf, luckily never pa syang bumalik ulit dito kaya hindi nya pa ko natatanong kung bakit nga ba bigla nalang akong umiwas... Dito madalas kong nilalaro itong powers ko, tulad ngayon gumawa ako ng maliliit na figures ng mga taong mhalaga sakin, si Mama at Papa, si Frans, si Eidderf, si baby Princess ko, at ang best girl friends ko... Sa totoo lang hindi ko din naman talaga alam.. ang gulo gulo pa kasi ng isip ko ngayon... Ang dami dami kong tanong at hindi ko talaga alam kung sino ang pwedeng makasagot...

I am in the middle of playing with my abilities when I feel the presense of someone who just came, then I felt a cold breeze of air, now I know who she is...

"Paano mo ako nahanap, Angela?"

"Mas malakas na pala ang pakiramdam mo sa paligid mo, thats good!" sabi nya habang umaayos ng upo sa sanga ng punong sinisilungan ko

"Hindi mo naman sinagot ang tanong ko eh..."

"The wind told me so... Matagal na naming alam na dito ko nagpupunta, hindi ka lang namin sinusundan kasi pinakiusapan ko sila na hayaan ka muna, alam ko naman na sobrang naguguluhan ka pa..."

"Anong the wind told you so? Ano may bibig na ngayon ang wind at sumbungera na ang peg ng lola mo ha!"

then she gave that you-are-a-fucking-idiot-look

"I am an enchantress of wind, remember?"

"Ay oo nga pala! So anong dahilan ng bigla mong pagsulpot dito?"

"Wala naman, sadyang feeling ko lang eh kailangan ako ng isa sa mga kaibigan ko ngayon..." nakangiti nyang sabi habang nakatitig sa mga mata ko... and right then nakaramdam ako ng safety na pwede akong umamin sa kanya na hindi na naman talaga ako ok...

For a couple of minutes we just stayed that way. Quietly sitting, looking from a far and enjoying the cold breeze of the wind...

"Angge, why it has to be so hard"

"ha? alin? kanino ang hard?" she asked with that so innocent look

"Putik ang manyak mo pong bata ka!" then we both laughed,"Alam mo naman yun diba? Bakit ba kasi kailangan nating maging ganito? Bakit ba hindi pwedeng maging mga normal na tao nalang tayo? Yun bang walang mga kaechosang ganito?" then I let out a deep sigh "At bakit of all people, yun pang itinuring kong kuya ang nagsasabing mahal nya ko?"

I am expecting na magagalit sya o titignan nya ako ng masama o kaya naman eh magmemake face sya knowing how hot tempred this woman is but ironic to what I am expecting she did exactly the opposite of it! She just looked into my eyes and gave me a sincere smile.