ışıksız sokakların eskimiş yağmurları

siyah güller ekmişler gülüşüne,

döndüm baktım; çocukluğum sallandığım salıncakla uçup gitmiş ellerimin arasından.

kız, koca adamı karşısında görünce anlamış; onun evi oymuş ve aslında hep onun göğüs kafesinde yaşamış.

lavinia; ev ne demek v?

viran; yaşadığımız her an olduğumuz yer.

lavinia; o zaman virân,

dünya evimiz mi?

kız gülümsedi. virân'ın içi gitti.

lavinia; yaşamak için,

eve mi ihtiyacımız var?

yaşamak için mi bana sığınıyorsun?

v, yaşamak için bir insanın geleceği son durak bile değilim.

yaşamak için bana sığınırsan, yaşamayı tatmadan ölürsün.

virân gülümsedi. oysa dünya evimizse, herkes evinde ölürdü. onun evi kızın çiçek açan gülüşleriydi. oysa şimdi siyah güller ekmişlerdi sevdiğinin gülüşüne.

öyleyse, evinde ölmek istiyordu. virân, ilk defa bu kadar çok ölmek istiyordu.

bunu çiçeğine söylemedi.

ayağa kalktı ve yasa bulanmış kadınının renklerini ona göstermek için çiçeğine doğru ilerlemeye başladı.

08.06.2020/11:15

bu gün də,

yatağımda,

canlı tapıldım.