ışıksız sokakların eskimiş yağmurları

şeytanlar uyanıyordu zihnimde gece,

senin cehennem dediğin yer benim cennetimdi, bilmiyordun.

adam kendi cehenneminde küçük kızını yakmamak için ondan uzağa koşmaya çalışırken, ardında asıl cehennemi bıraktığından habersizdi.

"çiçeğime ve leylâ'ma.

size bu dünyayı bir çiçek bahçesine çeviremediğim için özür dilerim. yanınızda olamadığım, avaz avaz bağıramadığım her an için özür dilerim. ben güçsüz bir adamım. ben zayıf bir adamım. kabul.

ama siz güzel kadınlarsınız. biliyorum, siz ölmek istemediniz. sizi öldürdüler. çiçeklerimi soldurdular. ben nasıl yaşarım şimdi?

yaşayamadım, yaşayamıyorum.

sizi inciten, sizin saçınızın teline bile dokunmayı haketmeyen insanların cesetleri yatıyor önümde. elimde onların kanları. birazdan kendi kanımı da döküp, bu cehennemi ateşe vereceğim. ben cehennemden bir adamım. koruyamadım sizi, yapamadım. affedin, lütfen, affedin.

yalan söyledim, affetmenizi dilemem oysa. ben bile kendimi affedememişken, nasıl beklerim bunu sizden?

lavinia, sevdiğim, biriciğim, kendine güzel bir hayat çizmeni dilerim. geçmişin izlerini tüm ruhundan silmeni, ve ellerini cebine koyup yoluna devam etmeni isterim. seni bulamadım. seni göremedim. seni doğru dürüst sevemedim.

affet...

ya da boş ver, affedilmeye lâyık olmadım hiç bir zaman. sevdiceğim, kalbimde yerin bu dünyanın bile sığamayacağı kadar büyük. keşke ellerin ellerimde olsaydı, sana yeni bir dünya dikseydim. ama olmadı. yapamadım.

ellerime bulaşan tek şey bir avuç kirli kan oldu. anca bu kadarına yeterdi gücüm. içimden senden defalarca özür dilemek geliyor ama biliyorum nâfile.

herşeyi geçtim, ben seni sevmeyi bile beceremedim.

ruhum ruhunda can bulsun.

leylâ'm, canımın canı,

vicdanımın en ağır yarası, bir bilsen nasıl paramparçayım. mezarına gelemedim, yüzüm yoktu affet. ellerim kalem tutmuyor, kan tutuyor anca. bağışla, çiçeklerle büyütemedim seni. yalnız bıraktım.

sen, benim en yalnız ve en güçlü yanım. bilemedim abim, bilemedim. benim, kendine bile yardımı dokunamayan bu herifin, yardımıma ihtiyacın olacağını bilemedim.

yanına geleceğim. sen cennetin en güzel yerinde yatarken, ben cehennemin ateşlerinde yanacağım.

sizi seviyorum, çiçek kızlarım.

bu mektubu, evimin kapısına bırakmak isterdim. ama olmadı. çünkü benim hiç bir zaman evim olmadı.

rüzgâra karışsın ve size ulaşsın diye yine o sahilin eskimiş tahtalarına sığdıracağım satırlarımı.

satır satır sevgi,
sancı sancı özlem,
size.

29.06.20/03:07.

nə bağ qaldı arada,

nə də bağrımda yerin.