Sana Acı Çektireceğim.

20🧷

En son ne zaman eğlendim, ne zaman çocuk oldum, ne zaman bu çağın üstüme yüklediklerine inat gülümsedim, iyi miyim, nerdeydim, zaman kavramı ne, kötü müyüm, seviliyor muyum ?

Hazır mıyım bu hayatın beni kabullenmeyişine ?

Biraz yastık savaşı yaptık gülümseyerek yataktan kalktım ve zıplaya zıplaya yastığı vurmaya başladım gülümseyip birbirimize vuruyorduk eğlendiğini ve yaşadığımı hatırladım sanırım .
Gülümseyip birşeyler diyorduk birbirimize ..

Gece okunan kitapla saçlarımı okşadı ona da uzun zamandır vermeyi unuttuğum bir haberi verdim .

'Biliyor musun, kardeşim hamile ?'

Dedim.
Birden yüzü düştü .. bu konuyu hiç sevmedi, derdi Sevinçle kurduğu hayallerdi eminim ki ..

'Teyze oluyorsun ha !'

'Evet öyle mutluyum ki .'

Dedim yüzünün düştüğünü görmek beni üzüyordu.

'Onunla nasıl bir hayal kurdun ki ne zaman evlilik veya bebek desem moralin bozuluyor .'

Dedim hayal kırıklığıyla .

'Boşver. '

Dedi .

'O kadar önemsizim yani .'

Dedim .

'Hayır, sadece .. geçmiş bir olay .'

'Evet .'

Diyip sırtımı dönüp uyumaya çalıştım kolumu öpüp konuşmaya başladı.

'İyi geceler. '

Dedi .

Birşey demeden gözlerimi kapattım gece duyduğum sesle uyandım .

'Sevinç ..se...sevinç.'

Rüyasında adını sayıkladığını duydum biraz hava almak için balkona çıkmaya karar verdim .
Balkona çıkınca sesizce manzarayı izledim .

İnat ediyordum kendime hiç birşeyin değiştiği yoktu işte .

Niye burdaydım ki ?

Ensemde hissetiğim nefesle birden arkama döndüm .
Onu görünce sakince nefes almayı çabaladım.

Başıma giren ağrıyla mücadele etmeye çalıştım fakat çok zordu.

'Nabıyorsun? '

Dedim sinirle .

'Korktun mu ?'

Dedi demirliklere dayadığım ellerimi tutu bana doğru eğilip dudaklarıma baktı.

'Ellerimi bırak acıyor. '

Dedim .

'Peki .'

Dedi geri geri çekildiği gibi koşarak yatak odasına gittim .
Üstümde ki şoku atmam biraz zamanımı aldı .

Sabah olunca Barık çoktan işe gitmişti yataktan yavaşça kalktım gece dağılan odaya baktım yastık savaşımızı hatırlayıp gülümsedim ..

Bütün eşyalarımı topladım küçük boy valizime eşyalarımı koydum . İlerde duran kağıdı gördüm birde kalem bulmam lazımdı.

'İkimiz içinde en doğrusu, her gece adını sayıkladığın birini unutmanı bekleyemem.. seni suçlamıyorum sevdiğini kaybetmek zordur heleki hayatında tek olan insan o olunca ... ama benim gücüm kalmadı umarım herşey istediğin gibi olur seni hep kitap okuyup beni seven ve yastık şavası yapan bir çocuk ruhlu olarak hatırlıycam .'

Notu yatağın üstüne bırakıp yavaşça çıktım evden .

İş yerine gidip istifamı verdim ve Barığa daha hastanedeyken bir söz vermiştim biraz para biriktirip burdan gideceğimi söylemiştim.. evde duran o paramı da alıp artık buralardan gitmem lazımdı.. kendimi iyi hissetmiyorum ve sanırım huzurlu değilim buralarda.
Saat sekiz olmuştu ki evin önüne çıkmaya karar verdim bir bilet almam lazımdı .

Daha kapıyı kapatmamıştım ki Barıkla karşı karşıya geldik.
Birden onu görünce korkmuştum farkında olmadan iki adım geri attım .

'Ne işin var burda ?'

Dedim .

'Bu ne demek oluyor ?'

Dedi.

'Açıklamak istemiyorum. '

'Öyle mi ?'

Dedi .

'Barık çık önümden .'

Dedim .

'O kadar basit .'

Dedi .

'Olması gereken buydu beni suçlayamazsın !'

Dedim .

'BU KADAR BASİTTİ .'

Diye bağırdı yanına gidip ağzını kapattım .

'Bağırma. '

Dedim .

Elimi tutu .
Açık olan kapıdan içeri girdi .

Elimde ki bavulla içeri girdim .

Kapıyı kapattı, kapanan kapıya yasladı sırtımı .
Dolan gözlerini gördüm .

'Nasıl bu kadar basit olabiliyor herşey senin için ?'

Dedi .

Cevap vermeden gözlerine baktım .

'Gitmek istiyorum .'

Dedim .

'Sen bu kadar netsen benim içinde sorun yok . GİT HADİ AYLA .'

Diyip rahat bıraktı beni.

Yavaşça kapının ardından çekildim ve o da sinirle çıktı .

'AMA BİLKİ ÇOK PİŞMAN OLUCAKSIN .'

Dedi..

Kapının önüne çöküp gözyaşlarımı akıttım iyi değildi bu durum benim için ama mecburum .