1,5 ay sonra..
Bir ay.. Bir aydır ne evden nede odamdan çıkıyordum. Arda yemek yemem için birsürü şey denemiş olsa bile günde bir kez yemek yiyordum ama oda istemeye istemeye. Sanki yaptığım her şey işkence gibi geliyordu. Onlar yanımda olmadan bi anlamı yok gibiydi. Hayatım ise odamdan ibaretti kimseyle konuşmuyorum internete girme gereği bile duymuyordum.
Anneannemler de bu evde kalıyorlardı. Haftalarca arda ile birlikte beni neşelendirmeye konuşturmaya çalışıyorlardı ama ben ne gülümsüyor nede konuşuyordum onlarla. Duvara boş boş bakarken demir aklıma geldi. Haftalar geçmişti ve ilk kez merak etmiştim. Acaba napıyordur, beni merak etmiş midir, o günden sonra nasıldır?
Uzun süreden sonra yine bir ilki yapıp telefonumu açtım ve 576 mesaj vardı. En son iki gün önce demir bana yazmıştı mesaj kutusuna girip son yazdıklarına baktım.
Bay uyuz:öykü neler yaşadığını hepimiz biliyoruz ve yanında olmak istiyoruz. Herkes seni merak ediyor. Herkes yokluğunda o denli sessizleşti ki anlatamam ama ben, ben gülümsemeyi senle hatırlamıştım ve bunu sen gidince farkettim. Uzun zamandır mutlu değildim ve sen mutluluğu getirdin bana. Mucize gibiydin, şimdi bırakta ben sana mucize oliyim. Yaralarını sarıyım ki ayağa kalk.. Ayağa kalk çünkü sen çok güçlü birisin. Benim mutluluk kaynağım güçlüdür:) ve ben onu hayata bağlamak için herşeyimi vermeye hazırım.
Harşeyini.. onun mutluluk kaynağı ben miydim yani? Gözüm telefonda çevrimiçi yazan yere bakınca şaşırdım. Yazmaya başlamıştı.
Bay uyuz:seni gülümsetebilir miyim:)?
Ekrana boş boş bakarken ellerim istemeden de olsa klavyedeki harflere tıklamaya başlamıştı. Kendimi demire cevap yazarken buldum.
Öykü:gülümsemeyi unuttum. Hatırlayabilcek gibi hissetmiyorum, herşey anlamsız
Bay uyuz:öğretirim, senin bana yaptığın gibi. Herşeyi anlamlı kılarım:)
Öykü:hiçbirşeyi olmayan birine birşeyleri anlamlı kılamazsn.
Bay uyuz:herşeyin olurum o zaman
Ekrana öylece bakıyordum. Hayatıma böyle devam etmelimiydim yoksa birilerinin beni boğulduğum karanlıktan çekip çıkarmasına izin vermelimiydim? Demir dediği şeyleri yapabilir miydi cidden? Yaşam enerjisi kalmamış ölü bi bedeni canlandırabilir miydi ki?
O an ne düşündüm bilmiyorum, kalbimdeki acı her gün tekrar tekrar öldürüyordu beni ve ben buna dur demek istedim galiba.
Öykü:yıldızları izliyelim mi:')
Bu mesajı yazdığımdan beri konuşuyorduk ve saat geç olduğundan yan yana gelemesek bile pencereden gökyüzüne bakıp gülümsüyordum.
Öykü:peki ben yokken noldu, naptın
Bay uyuz:son yüz yüze ve mutluyken yaptığımızı yapıp yıldızları izledim
Öykü:her gün mü
Bay uyuz:evet ama sen yoktun ve ben yalnız izlerken bişey hissettim
Öykü:ne hissettin?
Bay uyuz:boşver
Bay uyuz:bu gece hep yıldızları mı izliyceksin?
Öykü:evet neden?
Bay uyuz:biraz da aşağı baksana;)
Pencereden aşağıya doğru baktığımda demir bana gülümseyerek baktığını ve tam orda kaldırımda durduğunu gördüm.
O an haftalar sonra tekrar gülümsedim. Dudaklarımın kenarı yavaş yavaş yukarıya kıvrılırken yüzünü izledim içimdeki özlemle.
