Selammm!
Ehe ben geldim:)) iyi okumalar kuzularım♡
Tolgadan devam
Hastahane koridorunda herkes gibi ben de melis'in uyanmasını bekliyordum. Pek istemediğimi biliyordum ama alper'e ve diğerlerine duygusal açıdan da olsa destek olmak istiyordum.
Biraz hava almak için hastahanenin bahçesine çıktığımda ise telefonuma gelen mesajla beraber açıp kimden olduğuna baktım ve şaşırmıştım.
Öykü'm:tolga bana yardım etmen gerek. Beni kaçıranlar diğerlerinin peşine düşücek ve kurtulabilmek için tek yol sensin
Tolga:öykü?
Öykü'm: evet benim ama çok vaktim yok telefonumu gizlice alıp sana ulaştım beni gelip kurtarman gerek
Tolga:nerdesin?
Öykü'm:en yakın elektirik santrallerinin olduğu konturol odasındayım burası baya büyük bi depoya benziyor
Tolga:merak etme birazdan ordayız
Öykü'm:yalnız gelmelisin, diğerlerinin yerlerini takip ediyorlar bi şekilde ama sana ulaşamamışlar
Tolga:peki o zaman yalnız gelirim
Öykü'm:son olarak sizi kandırmak isteyen biri var ama siz ne olursa olsun ona inanmayın. Dost gibi görünücek ama düşmanımız
Tolga:kim o?
Yazıyor...
Çevrimdışı
Tolga:öykü?
Bi küfür savurarak telefonu kapattım ve hastahaneye doğru ilerledim. Melisin odasının olduğu kata geldiğimde ise emrenin bana baktığını farkettim. Bir kaç dakika sonra ise yanıma geldi.
"Sorun ne" diye sorduğunda hiç birşeyin olmadığını beklemekten sıkıldığımı söyledim ama inanmışa benzemiyordu. Bi işimin çıktığını söyleyip hastahaneden ayrıldım ve öyküyü kurtarmak için konturol odasına doğru yola koyuldum.
Yazardan devam
Saat gece yarısını geçmişti. Melisin ailesi hastahaneye geldiklerinde perişan olmuşlardı ve onlarda hastahane koridorunda kızlarının uyanmasını umarak bekliyorlardı.
Gurbet bir kaç saat önce rüzgar ile birlikte elayı aramaya çıkmışlardı ve endişeliydiler. Elanın annesinin birşeyler yapabileceim olmasının umudu ile onun yanına gitmeye karar verdiler.
Daha bu sabah dolu olan hastahane koridorunda şuan sadece uyuyan melisin ailesi ve odasının başında uyanmasını bekleyen alper kalmıştı. Diğerleri nerde bilmiyordu, etrafında neler oluyor umursamıyordu, sadece bekliyordu...
O sırada bi hemşire gelip alper'in yanında durdu. Uykusuzluktan çökmüş yüzüne bakarken "eve gitmiycek misin genç adam?" diye sordu. Alper melise bakmaya devam ederken konuştu "o gittiği gün bende eve giderim" dedi.
Kadın anlıyışla başını salladı. "Peki uyumıycak mısın?" diye sordu bu sefer. Alper kafasını hayır anlamında sağa sola sallarken "o uyanana kadar uyumıycam" dedi.
Hemşire sağ elini destek olmak istercesine alper'in omzuna koyup "anlıyorum ama senin gibi bi yakışıklıya ve uykusuzluktan çökmüş yüzüne güzel bi teklifim var" dedi. Alper'in dinlediğini varsayarak sözlerine devam etti.
"Eğer yanında olup elini tutabilirsen uyur musun?" dediğinde alper'in ilgisini çekebilmişti. Hemşireye bakıp "odaya girmeme izin vermiyorlar" dedi.
