Hande annemle birlikte hemen hastaneye koşmuştuk.Karnıma giren sancılara aldırmadan danışmaya yöneldik.
"Derin Ilgaz bu hastanede mi,hangi
odada,cevap verin hemen!"
"Yangın olayından gelen hasta mı?"
"Evet nerede kendisi?"
"Bi saniye..314 numaralı odada kalıyor."
"Durumu nasıl peki?"
"Orasını bilmiyorum.Doktoruna sorup öğrenin."
Hemen acele edip 3.kata çıktık.Hande annemle ilerlerken birden feci bir ağrı girdi.
"Ahh.."
"Damla kızım iyi misin?"
"Ahh..Anne..Sancı..Geldi.."
"Yavrum sakin ol,gel bi doktor bulalım."
"Anne Derin'i gö.."
"Derin iyidir kızım sen kendini düşün."
"Ahh,tamam"diyerek hemen bir kadın doğum uzmanı bulmaya çalıştık.Ama daha fazla dayanamayacaktım.
"Anne..Sanırım bayı..." dememe kalmadan oraya bayıldım.Sanırım doğum başlamıştı.
-----
"Derin?" dedim kısık sesimle.
"Burdayım canım.İyi misin?"
İyice dikkatli bakınca ellerinde yara bantları ve alnında bir çizik olduğunu gördüm.
"Ben iyiyim de sen nasılsın?Yangın nasıl olmuş?"
"Bırak hayatım şimdi onları"dedi.Tamam der gibi başımı salladım.Ama bir dakika!Karnım inmişti.
"Derin?Bebeğimiz nerde?"
"Iı şey canım sen bay.."
"Derin kızımız nerde?"diye sordum ağlamaklı ses tonumla.
"Derin noldu ona?"
"Canım sakin ol.Kuvözde şu an.Doktorlar ilgileniyor."
"Ne?" dedim.Gözyaşlarım akmaya çoktan başlamıştı."Derin!Ama daha çok küçük.Hayata nasıl tutunacak!Ben..Nasıl koruyamadım onu.."
"Damla,sakin ol.O yaşıyor.Merak etme doktorlar başında.Kızımız iyi."
Kızımız gerçekten iyi miydi?Yoksa Derin ben üzülmeyeyim diye mi yapıyordu?
