İLK GÖRÜŞTE AŞK MI? (TAMAMLANDI)

11. BÖLÜM

Olanlar aklıma geldikçe daha çok sinirleniyorum. Okula gidip de onu görmek istemiyorum. Biliyorum moralim bozulacak çünkü.

   Bu durumu annemden başka kimse bilmiyor. Biri bu halimi görürse kesin bir açıklama ister. Kimseye açıklama yapmak istemiyorum.

   Acaba Semih'in yanını boş gören ona yavşar mı? Sonuçta ben ayrılıyorum demedim. Düşünmek istiyorum dedim. O hala benim. Sadece biraz sürünsün istiyorum.

   Normalde sevgilisiyle kavga eden kızlar süslenip başka erkeklere yanaşarak sevgililerini kıskandırmaya çalışır. Ama benim içimden gelmiyor. Doğal güzelliğimi bir aptal için bozmayacağım. Zaten çok güzelim.

   Başım dik bir şekilde okul bahçesine girdim. Çok belli etmeden bir bakındım etrafa. Aradığımdan daha iyisini buldum. Esma bana doğru koşuyordu. Bende koşacak hal yoktu. Bekledim onu.

   "Ah benim şanssız arkadaşım." dedi. "Neden böyle dedin ki?" Bana 'hadi ama' der gibi baktı. "Semih'le çıktığını ve sonra seninle bir iddia yüzünden kavga ettiğini bilmeyen tek kişi ben miydim Bade'cim?"

   Siktir. Esma biliyorsa ,ki ben hiçbirşeyi ona anlatmamıştım, o zaman herkes biliyor demektir. "Bunu kaç kişi biliyor?" dedim. Şu an herkes beni konuşuyor olabilir. "Yani... Galiba herkes biliyor. Tabii Semih yaymamış bunu. Şerefsiz arkadaşı Furkan yapmış herşeyi. Zaten iddiada da bunu yapmasını o istemiş. Şerefsiz işte."

   Allah'ım al canımı. Şu an tam zamanı. Ya yerin dibine gireyim ya da al canımı. O şerefsiz Furkan şu an yüzüne iyi bir yumruğu hak ediyor bence. Yok ya gidip konuşacağım.

   Esma ile vedalaşıp sınıfa çıktım. Fırsat ayağıma kadar gelmiş. Sınf kapımın önünde duran Furkan bana doğru birkaç adım attı. "Konuşabilir miyiz Bade." dedi. Sakin kalmamı beklemiyor herhalde. "Tabii konuşalım. Nasıl bir şerefsiz olduğunu konuşalım mı mesala? Semih'i nasıl fişeklediğini, benimle nasıl oynadığınızı, şimdide Semih'le neden kavga ettiğimizi konuşalım, ne dersin ha?"

   Asla ayrıldık demeyeceğim. Çünkü ayrılmadık. Kavga ettik sadece. Birden yüzü düştü Furkan'ın. "Özür dilerim ama hepsinin gerçekten bir açıklaması var. Tabi dinlemek istersen." "İstiyorum tabiki de. Sonuçta hakkım değil mi benimle nasıl oynandığını öğrenmek. Bir şey soracağım, eğlendiniz mi, hoşunuza gitti mi iddianız?" "Bade, ilk teneffüste aşağı, bahçeye inersen anlatırım her şeyi. Şimdi ders başlayacak. Görüşürüz."

   Yüzüne yumruğu yapıştırmamak için kendimi zor tuttum. En sakin halim bu ona. Psikolojik mi bilmiyorum ama herkes sanki bana bakıyor.

   Kimi mutlu, ayrıldık sanıyor. Kimi üzgün gözlerle bakıyor bana. Nefret ederim böyle bakışlardan. Sanki küçümsüyor beni. Neyse, yanına gidelim de anlatsın herşeyi bakalım.

   İlk teneffüs gittim yanına şerefsizin. Oturdum karşısına. Konuşmaya başladı. "İlk olarak çok özür dilerim Bade, gerçekten. İşin aslı, b-ben... Senden hoşlanıyordum. Semih'le denemek istedim seni, nasıl tepki vereceğini merak ettim. Sana gerçekleri söylediğinde ayrılacağınızı, sonra da bana kalacağını düşünmüştüm." İnanamayan gözlerle bakıyordum ona. Ne cüret. Resmen beni test etmiş küçücük beyniyle.

   "Bunları öğreneceğimi düşünmedin mi? Öğrenince koşa koşa sana gelirim mi sandın? Eğer böyle düşündüysen, gerçekten salaksın demektir."

   "Semih bu gün okula gelmedi." dedi. Ben sakince dinlemeye devam ediyordum. "Çünkü hastanede." Ne? "Ne, neden?" Panik yaptım bir an. Neden hastanedeki. "Ben nasıl böyle bir halt yerim diye canına kıymaya kalkışmış. Bir sürü hapı yutmuş bir anda. Neyse ki babası fark etmiş. Midesini yıkamışlar galiba. Şu anda aynı hastanenin psikoloji kısmında tedavi görüyor."