Sokak Müzisyenleri | ARA VERİLDİ|

20☘

                " bak burada küçük bir kız ölmüş ruhu büyüyüp kadın olmuş"
1 hafta sonra
Neydim ben bu hayatta süreklı ağlayan kız, güçlü durmaya çalıştıkça hayatın üstüne gelmesi neydi bu? Nasıl başa çıkacaktım bu karmaşadan. Iyi olacak mıydım? Neler yapacaktım? Mektupta yazdığım gibi gerçekten ölmeyi mi bekleyecektim? Ne yapacaktım ben? Ben dik durmaya çalıştıkça hayat yıkmaya çalışıyordu.
Hayat sen kazandın ve ben yoruldum hemde fazlasıyla....

Mektubu yazalı 1 hafta olmuştu. Dediğim gibi gitmiştim. Farklı bir yere çantamdan parayı alıp ev tutmuştum. Parayı nerde bulmuştum tabiki de kartımdan kartımda para vardı. Ev tutacağım ve yemek yiyeceğim kadar. Uzak bir yerdeydim. Acaba ne yapıyorlardi beni merak etmişler miydi? Ya da beni aramışlar mıydı?
O gün hemen uçak bileti aldım. Farklı bir şehire. Eşyalarım çok yoktu zaten. Şansıma havaalanina gittiğimde yarım saat sonra kalkacak bir uçak ve sadece 1 boş yer kalmıştı. Kendimi o zaman ilk defa şanslı hissettim. Hemen sonra bileti aldım. Bunları yaparken o kadar halsizdim ki? Doktorun dediği ne varsa çıkıyordu. Yavas yavaş kendimi kötü hissetmem ve vücudumun yorulması....

Daha sonra yeni geldiğim şehirden ev tuttum. Bir apartmandı. Eşyalı bir evdi ve bu da benim işime gelmişti. O

O günden sonra telefonu hiç açmadım. Hep kapalı tuttum. Sosyal medya hesabıma dahi girmedim. Beni merak edenler soranlar varsada umarım beni affedebilirler. 1 haftadır canım o kadar sıkılmıştı ki 2 dakika olsun telefonu açıp hesaba girebilirdim değil mi? Ama ya bulurlarsa nerede olduğumu ?  Onlara yeterince borçluydum şimdi birde hastalığım onların kendi hayatlarına bakmasıni istiyordum. Gelir gelmes huzurlarıni bozmuştum zaten.

Hemen sonra şarkı listemden en sevdiğim sanatçının en sevdiğim şarkısını açtım

Model- sarı kurdeleler.

Sonra telefonu açma tuşna bastım. Çok geçmeden acıldı. Hemen sonra gözümün önüne gelen aramalar mesajlar ağlamama sebep oldu.

Barış : her nerdeysen buraya gel

Damla: ege iyi değil bizde iyi değiliz lütfen gel

Eda: sana hiç kızmadık ki seni anlamaya çalışıyoruz ama gitmen... Asel bize nasıl yaptın bunu. Seni kardeşimiz belledik evimizi odamızi açtık sana göğüs gerdik yaninda olduk senin yaptığın ne? Ağlamaktan gözlerim sızlıyor artık yoruldum yorulduk ege sen gittiğinden beri doğru dürüst yemek yemedi biz de öyle ne yedigimizden birsey anladık ne içtığimizden gel nolur gel"

Ama binlerce mesaj atmıştı, hepsinin mesajini ayrı ayrı okudum  ağlıyordum hıçkıra hıçkıra nefesim kesilene kadar.
En son ege'nin mesajlarından bir kaçını bıraktım. Hazır değildim diğerleri kardeşim gibiydi ama ege farklıydı onun yanında kendimi farkli hissediyordum. Mutlu oluyordum ve bunun için egenin yanımda olması yeterdi. 
Ege: canım nasıl yanıyor hissediyor musun? Nasıl her gece gel diye yalvardığımı duyuyor musun? Nasıl acı çekiyorum görüyor musun? Benim ailem olmadı Asel. Bu kardeşlerimden başkasi değer vermedi bana. Bende kimseye vermedim ama sen...
Asel sana değer verdim Asel seni seviyorum hemde çok seviyorum. Ilk gördüğümden beri sana farklı birşeyler hissediyorum. Bak simdi o ilk tanıştığımız seni ilk gördüğüm yerdeyim. Çaresizce etrafa bakıp deli gibi ağlıyorum. Diğerleri gibi..

Annenin yanina gitmek istedin mektupta öyle dedin ya hani bende gitmek istiyorum annemin yanına bende  sevgi görmek istiyorum cici annemin yaktığı vurduğu heryeri annem iyilestirsin istiyorum sarsın sarmalasın istiyorum. Çok şey istemiyorum.
Ama gitmiyorum gidemiyorum burada yaşamami isteyen arkadaşlarım kardeşlerim var onlar için burdayım. Ama eğer sen gidersen benden bende herkesten gideceğim kalmam bu saatten sonra.