THE LITTLE GAME

...

Media= kaage kira

Helikopter inmeye başlamıştı ki.. Herşey o an oldu.

Helikopterin ani duruşu ve hızla düşüşü film gibiydi. Saniyeler boyunca zaman durmuş gibiydi. Ne bir soluk ne de tenime değen bir rüzgar vardı. Herşey film sahnesi gibiydi. Aniden yüzüme vuran güçlü bi rüzgar ve abimin bağırmasını duydum. Beni kollarıyla sardığı gibi kaldırıp omzuna attı. Koşmaya çalışıyodu. Ben de olayların şokunu atlatamamış. Donup kalmıştım. Helikopte yere düşerken büyük bi patlama görüntüsü ardından kulaklarımı sağır edeceğini sandığım bi gürültü çıktı. Alevler bize ulaşmadan yere yattı. Kafamın yere çarpmaması için elini başımın altına koydu. Üstümde kendini siper etmişken üzerimize gelen alevler ve güçlü rüzgar onu bikaç metre sürüklemişti. Helikopterin parçaları her yere saçılıyodu. Düştüğümüz yerden abime döndüm heryeri kan içinde yatıyodu. Yanına gitmek için kendimi toparladım. Emekleyerek yaklaşıyodum...

Helikopterin her yere saçılan parçaları füze gibiydi. Bana doğru gelen parçayı fark ettiğimde çok geçti. Ayağa kalkmayı denerken büyük bi parça bacaklarıma düşmüştü. Düştüğü anda acı hissetmedim. Saniyeler sonra baldır kemiğimde olan acıyla çığlık attım. Attığım çığlık uyanmasına sebep olmuştu. Telaşla kendini toparlamadan beni aramaya başladı. Ayağa kalıp koşarak yanıma geliyodu. Gelirken bikaç kez düştü. Yanıma geldi. Sol kaşının üstü yarılmıştı ve burnu kanamıştı. Şaşırmış ve neler olduğunu hatırlamaya çalışıyodu. Üstümdekini kaldırmaya çalıştı. Ağlıyarak bağırıyodum "acıyoooo!!. N-ne olmuş banaa.. Abii b-bacaklarım... " üstümdekini kaldırıp yüzümdeki yaşları sildi. Elini yanağıma koyarak yüzümü kendine çevirdi. "ağlama yui chan.. Herşey iyi olucak söz veriyorum.." güven verici bi gülümseme oturttu yüzüne. " sen şimdi gözlerini sıkıca kapat. Sakın ama sakın açma..!" gözlerimi kapattım.

Kollarımın altından yutarak kaldırdı. Bedenimin aşağı kısmında ağırlık vardı. Büyük bi acı hissettim. Kucağında giderken dayanamayıp tek gözümü yarıya kadar açmamla kapatmam bir olmuştu. Sağ bacağımda çok açık bi yara vardı. Kemiğim kırılmıştı ve ucu yaranın içinde görünüyordu. "bacağıııımmm!!!" diye bağırmaya başladım. "y-yui chan sana gözünü açmamanı söylemiştim.." diyerek adımlarını hızlandırdı. Arabanın kapısını zorlukla açarak beni arka bölüme yatırdı. "yaraya dokunma. Seni hastaneye götürcem yui." diyerek tekrar bi uyarıda bulundu. Başımı yavaşça sallayarak onayladım. Sürücü koltuğuna geçti. Bi süre sessizlikten sonra konuşmaya başladım "beni kiminle tanıştırıcaktın?" sessizliğini bikaç saniye daha korudu. "helikopterdekiyle.." -bu cevabı zaten biliyodum. Bunu söylemesine gerek yoktu..!- yerimden biraz doğrulmaya çalışsam da başarısızdı. Baldır ve kaval kemiğim her saniye daha çok acıyodu ve kanıyodu. Tişörtümü yırttım. Ve bacağıma kanı kesmesi için sıkıca sardım. Bağlarken acısına dayanamayıp bağırdım. "i-iyi misin yui!!" telaşlanmıştı ve dikiz aynasından sürekli bana bakıyodu. Olduğum yere tekrar uzandım. Başım dönüyodu. Fazla kan kaybetmiştim. "iyiyim.. E-endişelenme." -yalan söylemeyi beceremiyorum..-   "çok inandırıcı oldu yui." gittikçe kızıyodu. "helikopterdeki kimdi abi?" konuyu değiştirmek ve merak ettiğim soruyu yanıtlaması amacıyla soruyu sordum. Burnundan derin bi soluk verdi. "bize iş verebilecek olan zengin bi iş adamı." dediğini tam anlammıştım. Merakım geçmemişti tam tersine daha da artmıştı. Tuhaf bi bakış attıktan sonra tek kaşımı kaldırarak "ne işi?!" diye sordum. "senden bişi saklamıcam yui chan.. Ben bi kiralık katilim ve sen de benimle birlikte olcaktın." biraz duraksadıktan sonra sözüne devam etti. "tabii istersen.." suratı asılmıştı. "birlikte kötüleri temizlerdik yui. Kötülere cezalarını biz verirdik kötü mü olurdu yui ha?!.." gözyaşları patlamadan dolayı kirlenmiş olan yanaklarından aşağı süzüldü. "özür dilerim sana bu acıları yaşatmamalıydım.. Hepsi benim hatam. Seni kaçırmamalıydım yui seni asla kaçırmamalıydım tüm hayatını mahfettim. A-ama seni kaçırdığım gün dayanamadım. Ölen kız kardeşim o kadar benziyosun ki.. Seni kardeşimin yerine koydum. Özür dilerim.. B-beni asla affetmiceksin. İkinci defa kardeşimi kaybedicem." daha fazla konusamıcak gibi görünüyodu. Hıçkırarak ölesiye ağlıyodu. söyledikleri beni de ağlatmıştı. -ben onun kardesiydim..-  yutkundum. Boğazımı temizleyerek söze başladım. "ben senin kardesinim. Seni affetmezsem kime abi diyebilirim ki..? B-ben bi yere gitmiyorum.. Sende gitmiyosun. Beraber yaşıcaz abi.!" hem ağlıyodum hem de gülüyodum. Üstündeki hırkanın kollarını çekebildiği kadar çekerek gözyaşlarını sildi. Yine kocaman güldü. "e-evet yui :3 beraber yaşıcaz ve ikimiz de bi yere gitmiyoruz.." yine sessizlik oluşmuştu. Bu sırada hastaneye varmıştık. Arabadan inip doktorları çağırdı. Bi sedyeyi arabanın yanına getirdiler aceleyle beni sedyeye koydular. Ameliyata götürürlerken ameliyathaneye girene kadar sedyenin yanındaydı. Beni içeri alırlarken onun dışarıda kalması gerektiğini söylediler. Kapılar kapanırken "herşey yoluna girecek yui korkma!!!" diye bağırdı.

Başımın ağrısı gittikçe artıyodu. Ameliyat başladı. Narkoz vererek uyuttular...

----------------------ERTESİ GÜN-----------------------

Uyanıyodum. Bi elimde hafif bir sıcaklık diğerinde ağırlık hissediyodum. Göz kapaklarımın çok ağır olduğunu hissediyodum. Yavaş yavaş açtım. Güneş yine tam yüzümü hedef almış gibiydi. Sağ kolumun da alçıda olduğunu güneşin gözlerimi yakışını engellemek için kaldırdığımda fark etmiştim. Abim sol elimi iki elinin arasında sıkıca tutmuş başını da hemen dibine koyarak uyuya kalmıştı. Hareket ettiğimi fark ettiği anda uyandı. Elimi bırakıp gözlerini ovuşturarak esnedi. Gözleri hala kapalıydı.

"günaydın yui chan"

"günaydın abii"

-cevap verdiğimi duymadı sanırım..-  oturduğu yerde uyumaya devam etti. Bikaç saniye sonra gözlerini açabildiği kadar açtı. Donuk bi şekilde gözlerimin içine baktı. "u-uyanmışsın yui!" diyerek sarıldı. "d-dur abii! Ağğh!" aniden sarıldığı için canım açılmıştı. Gülerek "uyandım. Beni kaybetmiceğini söylemiştim. Keheheh" yüzüme bakıp güldü. Onun da yüzünde yara bantları vardı. "sen.. İyi misin abi?" diyerek yüzündeki bantlara dokundum. Bi gözünü acımış gibi kapatıp "iyiyim merak etme." dedi. Bişey söylemeden yüzüne  bikaç dakika bakmaya devam ettim. Sonra bacağıma bakıp "ne zaman çıkıcam burdan?" diye sordum. "doktor durumun ilk başta ciddiydi dedi. Eğer güçlü olup çabuk toparlanırsan 2 haftaya kadar taburcu olursun demişti." diye yanıtladı.

Selam :D yine ben naber? Ben de iyi :3 neyse :3 bölüm biraz karışık olabilir özür dilerim :/ umarım sevmişsinizdir.. Bi dahaki bölümde görüşürüz. Paii (*ﾟ▽ﾟ)ﾉ