✔FREYA (COMPLETED)

FREYA (Chapter 30)

"Mauna ka na sa cafeteria pre, sunduin ko lang si Freya sa may locker room" I tapped Xander's shoulder.

"Sige pre, hintayin ko kayo do'n" kumaway pa siya sa 'kin bago siya maglakad palayo. I gasped.

Damn that girl, sabi niya kukunin niya lang sa locker 'yong skateboard niya and here I am, waiting for like forever dahil halos trenta minutos na wala pa rin siya.

Napailing-iling na lang ako saka ako naglakad sa tagong isle ng floor na kinalalagyan ko. Noong isang araw kasi, ang daming nagpapicture sa 'kin at nagbigay ng mga regalo—congratulating me for my win. We've spent almost two hours doing those thing and the three of us didn't had enough time to eat lunch.

Ilang saglit pa ay naka rating na ako sa locker room.

"Fre—" napatigil ako at napatago sa frame ng pinto ng makita si Freya, she's having a serious talk with Ethan—captain ng basketball team. Naka sandal si Freya sa isa sang locker while Ethan was only an inch away from her. And damn, they're bloody smiling at each other!

Napakagat labi ako, I clenched fist.

Tang inang lalaki 'yan, sino nagsabi sa kaniyang puwede niyang kausapin si Freya ng mag-isa? Sapakin ko kaya 'yan sa mukha? What is mine is mine and no one can take it away from me—at sa pagkakataong 'to, akin si Freya!

Halos matampal ko ang ulo ko ng ma-realized ko kung ano ang pinagsasasabi ko. I'm being bloody possessive to the person that is not even mine.

I tried listening to them but they seem to be just whispering.

Paano ko malalaman ang pinag-uusapan nila kung ganyan sila kahina mag-salita? May balak ba silang lakasan ng kaunti 'yong mga boses nila? Dang!

Ilang saglit lang ay may tatlong American rose na binunot si Ethan sa bulsa niya and gave it to Freya. Freya om the other hand smiled to him and carefully grabbed the flowers from Ethan's fucking hand saka niya 'yon inamoy.

I felt my blood boil.

Bakit niya nginitian si Ethan? B-bakit niya tinanggap 'yong putang inang rosas na 'yon?! I can give her better, kahit pa isang bouquet o isang truck! Damn that guy, get lost asshole!

Halos masuntok ko na ang pader na nasa tabi ko dahil sa inis but I tried to calm myself. Kaya bago pa ako makagawa ng kung ano, inis na lang akong naglakad palayo sa lugar na 'yon ng walang imik.

But my footstep reflected my anger.

Umalingawngaw sa buong hall ang tunog ng sapatos ko. Naka-busangot rin ang mukha ko and I can't even think properly.

Nakakainis, nakakainis talaga!

Napasandal ako sa isang tagong pasilyo saka ako tumingala at pumikit. I breathed heavily as my heart started to beat fast.

Mukhang naunahan na ako ng ibang lalaki and it also seems like she has mutual feelings with that fucking asshole.

"Damn it! Damn it! Damn it!" pabulong kong wika saka ko paulit-ulit na sinabunutan ang sarili ko.

I'm jealous and she's not even mine!

Bakit ganito? Bakit nangyari 'to ngayong paunti-unti ko pa lang na iniipon 'yong lakas ng loob ko para umamin na sa kaniya? Is this really what faith want to do with the both of us? Gusto ba talaga akong paulit-ulit na paglaruan ng tadhana?

"Tang ina mong tadhana ka! Kung tao ka lang iu-umpog kita sa simento!" napahilamos ako sa mukha ko saka ko pinagtangis ang mga bagang ko.

Wag lang magpapakita sa 'kin 'yong lalaking 'yon dahil baka hindi ko mapigilan 'yong sarili ko masapak ko talaga siya ng paulit-ulit!