O güzel kanatlar onurlu omuzlarına öyle yakışıyordu ki nefesim kesilmişti, yaşıyordum ama. Ölüyor gibi olmuştum, can çekişen ruhumu hissetmiştim ama can çekişen ruhumda aynı anda çiçekler açmıştı.
Sadece ona baktığımda görebiliyordum zira onu görem...
"Sözler anlamını yitiriyordu seni anlatırken, okyanuslar cayır cayır yanardı senin yanında. Güneş karanlığa gömülür, ateş boğulurdu sularda. Sevgilim sen her şeyin en güzeliydin, bütün her şeyin en özeli."
-Anemon
☽︎☽︎
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çiçekler var karışımda, renk renk. Her türden çiçekler. İçinde yaşamak istediğim, hayır hayır Levi'nin kalbinden sonra içinde yaşamak isteyeceğim kadar güzel.
Acı veriyor bu his. Aşkımın karşılıksız kalacağını bilmek çok acıtıyor. Bana seni seviyorum der misin?
Ruhum alev aldı ama senin gözlerin yüzünden değil. Alevimi söndürür müsün?
Gözlerim görmek istemiyor bu eşsiz çiçekleri. Renkleri anlamını yitiriyor. Hepsi siyah beyaz artık. Yaşamaları anlamlı değil artık. Hepsi ölüyor. Kokuları güzel değil artık, hepsi soluyor.
Sonra gözlerime takılıyor kıpkırmızı bir Anemon çiçeği. Gülümsüyorum ve yavaşça ona doğru ilerliyorum. Hepsi soldu ama o hala canlı duruyor. Hala eşsiz kokuyor.
Elbette Levi'nin kokusu kadar değil. Levi'nin asla tadamadığım, sadece hayal ettiğim kokusununun yanından bile geçmez zira onun kokusu hayal ettiğimden çok daha güzel. Bunun için yemin edebilirdim.
Anemon çiçekleri en zavallı çiçeklerden birisiydi Levi, karşılıksız aşkları simgeler. Adımın kaderim olduğunu söylemiş miydim? Bu kadar güzel bir çiçeğin böyle acılı olması çok acıtıyordu canımı. En çokta onun kaderi ile tezat düşememek acıtıyor.
Lütfen Levi sen, benim kadere olan güvenimi yık.
Kırmızı anemonukoparttığımda ise çiçek yavaşça soluyor ve rengi damla damla akmaya başlıyor ellerime. Çiçekten kıpkırmızı kan akıyor ve her bir damda da başka bir yaprak bembeyaz oluyor. Ellerim kıpkırmızı kana bulandığında hızla bembeyaz olmuş çiçeği elimden atıyorum. Buda ne böyle?
Her taraf rengini kaybedip siyah beyaz olurken ellerimdeki kan renginden hiçbir şey kaybetmiyordu. Sadece ellerim renkliydi geri kalan her yer ise gri. Kafam aniden ağrımaya başladığında çığlık atıyorum ve kanlı ellerim ile kafamı tutuyorum. Diz çöküyorum yere. O anda her şey rengini kaybediyor ve simsiyah bir zifiri karanlığa batıyor. Hiçbir yeri göremiyorum.
