O güzel kanatlar onurlu omuzlarına öyle yakışıyordu ki nefesim kesilmişti, yaşıyordum ama. Ölüyor gibi olmuştum, can çekişen ruhumu hissetmiştim ama can çekişen ruhumda aynı anda çiçekler açmıştı.
Sadece ona baktığımda görebiliyordum zira onu görem...
"Bazen çok bencil birisi olabiliyorum sevgilim. Hele de insanlar sana bakarken. Kimse sana bakmasın, sesini duymasın istiyorum. Sana benden daha güzel bakarlar, seni benden daha güzel dinlerler diye çok korkuyorum. Korkuyorum çünkü sen en güzelini hak ediyorsun da ondan. "
-Anemon
☽︎☽︎
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İnsanlığın surların dışına 57. seferi.
...
İnsanlığın Eren sayesinde kazandığı zaferden sonra surların dışına ilk seferi.
...
Levi ile beraber ilk surların dışına olan seferim.
...
Hayatımı adayıp canla başla titan katledeceğim ilk sefer.
...
Kendimi birisine kanıtlamak istediğim tek sefer.
...
Derin bir nefes aldım ve kılıcımı teçhizatıma yerleştirdim.
Omuzlar dik, göğüs ileri, kafa yukarıda.
Bir askere yakılan şekilde gururlu ve onurlu bir duruş sergilemeliydik ama kendim kendime öyle yabancı, öyle samimiyetsiz geliyordu ki kendimi bıraktığım an dizlerim yere çökecekti. Farkındaydım, ne kadar onurlu durmaya çalışsam da asla Levi Ackerman kadar güzel bir duruş sergileyemezdim. Bu yüzden kendimi yere atasım vardı ya, en iyi olamayacaksam ne anlamı vardı?
Benim en iyi olabileceğim tek şey Levi'ye aşık oluşumdu. Eminim ki kimse onu benim kadar sevemezdi. Benim ona olan aşkım bir lanet olabilecek kadar büyüktü çünkü.
Bir lanet olabilecek kadar da karşılıksız.
Omuzlarımı düşürdüm ve aldığım nefesi gürültü ile verdim. Birazdan sefere çıkacaktık ama ben bir hafta boyunca deliksiz uyumak istiyordum. Çünkü rüyalarımda onun gülümseyen yüzünü görüyordum. Eğer öldüğümde yine onu göreceksem böyle hemen şuracıkta kesebilirdim kendimi.
Bu dünya da en fazla özlem duyduğum iki şey vardı; birisi onun gülüşü. Onun hayallerimin süsleyen eşsiz gülümsemesini görebilmek için gözlerimi feda ederdim. O güneş gülüşü görebilmek için gözlerimi çıkartıp verirdim. Ama asıl özlem duyduğum şey onun sevgisiydi. Fernweh, bilmediğin şeylere ve gitmediğin yerlere karşı özlem duymak.
